ادراک عدالت و مشارکت سیاسی (برداشت دانشجویان تحصیلات تکمیلی از سیاست های توزیعی و باز توزیعی دولت سیزدهم و تاثیر آن بر مشارکت سیاسی)

بعد از انقلاب اسلامی دولت سعی کرد با تدوین و اجرای سیاست های توزیعی و باز توزیعی از طریق نهادهای دولتی و حکومتی از میزان شکاف طبقاتی و نابرابری بکاهد. این تحقیق به دنبال پاسخ به این پرسش است چه رابطه ای میان عدالت ادراک شده دانشجویان از نتایج سیاست های توزیعی و باز توزیعی و مشارکت سیاسی آن ها وجود دارد. از این رو سعی شد تا حجم نمونه از جامعه آماری دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه های تهران، علامه طباطبائی و تربیت مدرس انتخاب شود. در این تحقیق از روش پیمایشی و ابزار پرسش نامه جهت جمع آوری و  نرم افزار SPSS  برای تحلیل  داده ها  بهره گرفته شده است. فرضیه تحقیق بر این مدعا استوار است که احساس بی عدالتی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه های تهران، علامه طباطبائی و تربیت مدرس از  نتایج سیاست های توزیعی و باز توزیعی موجب انفعال و بی تفاوتی سیاسی و کاهش تمایل آن ها برای مشارکت سیاسی در سطوح مختلف شده است. نتایج نشان می دهد که ادراک افراد از وضعیت توزیع و باز توزیع ناعادلانه است و سیاست های توزیعی و باز توزیعی را ناکارآمد تلقی می کنند و از این رو بخش زیادی از دانشجویان در بعد رفتاری که شامل شرکت در انتخابات، حمایت از جناح سیاسی، راهپیمایی، اعتراض و ... می شود، دچار بی تفاوتی سیاسی شده اند.

کلیدواژه ها:

جمهوری اسلامی ایران ، بی تفاوتی سیاسی ، توزیع ، باز توزیع ، عدالت ادراک شده ، مشارکت سیاسی.