مدل علی کیفیت زندگی بر اساس حس انسجام با نقش واسطه ای اضطراب درد در بیماران سرطانی

مقدمه: سرطان یکی از شایع ترین بیماری های مزمن چند دهه اخیر است که بر جنبه های مختلف زندگی فرد مبتلا و خانواده او اثرات مخربی می گذارد. هدف: این پژوهش با هدف بررسی مدل علی کیفیت زندگی بر اساس حس انسجام با نقش واسطه ای اضطراب درد در بیماران سرطانی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی-بنیادی و توصیفی (معادلات ساختاری) است. جامعه آماری شامل بیماران سرطانی مراجعه کننده به کلینیک های درمان سرطان شهر سنندج در پاییز ۱۴۰۲ بود. نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد و تعداد نمونه با استفاده از نرم افزار GPOWER و با در نظر گرفتن آلفای ۰.۰۵ و توان آزمون ۰.۹۰، ۱۸۶ نفر تعیین گردید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های کیفیت زندگی، اضطراب درد و حس انسجام بود. داده ها با نرم افزار AMOS تحلیل شدند. یافته ­ها: نتایج نشان داد حس انسجام تاثیر مثبت و معناداری بر کیفیت زندگی دارد (β= +۰.۲۱۸, p≤۰.۰۰۱). اضطراب درد تاثیر منفی بر کیفیت زندگی دارد (β= -۰.۴۱۴, p≤۰.۰۰۱). اثر حس انسجام بر اضطراب درد منفی بود (β= - ۰/۳۴۳۷۸۵, p≤۰/۰۰۱)؛ و همچنین نقش واسطه ای اضطراب درد در رابطه بین حس انسجام و کیفیت زندگی معنادار بود (β= -۰.۱۸۰, p≤۰.۰۰۱).  معیار نیکویی برازش مدل برابر با ۰.۲۲۳ بوده که برازش متوسط مدل تایید شد. نتیجه­ گیری: نتایج نشان می دهد حس انسجام می تواند با کاهش اضطراب درد، کیفیت زندگی بیماران سرطانی را بهبود بخشد. مداخلات درمانی باید بر تقویت حس انسجام و کاهش اضطراب درد متمرکز شوند تا کیفیت زندگی این بیماران ارتقا یابد.

کلیدواژه ها:

Quality of life ، Sense of coherence ، Pain ، Anxiety ، Patients ، Neoplasms ، کیفیت زندگی ، حس انسجام ، درد ، اضطراب ، بیماران ، نئوپلاسم ها