شناسایی ابعاد، مولفه ها و شاخص های حق بر شهر؛ مورد مطالعه: شهر اصفهان

حق بر شهر از جمله حقوق شهروندی با ماهیت اجتماعی، سیاسی و حقوقی است که در آستانه پیوستن به حقوق بشر قرار دارد. این حق از مفاهیم جنجالی مطرح شده در دهه ۱۹۷۰ توسط هنری لوفور می باشد. این مفهوم در چند دهه گذشته مباحث حقوقی و شهری زیادی داشته و در عمل جنبش های اجتماعی متعددی را شکل داده که نتیجه آن صدور منشورهای حقوقی از جمله منشور جهانی حق بر شهر می باشد. هدف این مقاله، تدوین شاخص های تحقق حق بر شهر در اصفهان است. برای تدوین مولفه های آن از روش دلفی- خبره محور استفاده شده است. نتایج نشان میدهد تمام ۱۶ مولفه مورد ارزیابی، اینگونه پذیرفته شده اند. به ترتیب در بعد حکمرانی خوب شهری، حق مشارکت (۳.۹)، دسترسی به اطلاعات (۳.۶۵)، عدالت و برابری (۳.۵۹)، قانونمندی (۳.۳۸)، اثر بخشی و کارایی (۳.۲۹)، ثبات سیاسی و مبارزه با فساد (۲.۳۴)، در بعد حفاظت در برابر خطر، حق سلامت و ایمنی (۳.۰۳)، مراقبت های خاص، (۲.۸) آمادگی اضطراری (۲.۴۶)، در بعد کالبدی، حق امکانات  شهری (۳.۳۲)، مسکن (۳.۰۸)، تحرک و جابجایی (۲.۴۸)، در بعد اجتماعی، حق کیفیت زندگی (۳.۵۵)، نیازهای اساسی (۳.۱۷)، آگاهی و مشارکت (۲.۸۷) و پیوستگی اجتماعی (۲.۶۱) بیشترین میانگین را  داشته اند.

کلیدواژه ها:

اجماع ، حق بر شهر ، خبره محور ، دلفی ، شهر اصفهان