تحلیل رابطه میان مالکیت نهادی و ریسک سیستماتیک با تاکید بر نقش حاکمیت شرکتی: با استفاده از روش های گشتاور تعمیم یافته (GMM) و حداقل مربعات تعمیم یافته (EGLS)

این پژوهش به بررسی نقش حاکمیت شرکتی در تعدیل رابطه میان مالکیت نهادی و ریسک سیستماتیک در بازار سرمایه ایران پرداخته است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشند. تعداد ۶۳۲ سال- شرکت طی دوره ی زمانی ۱۳۹۵-۱۴۰۲ مورد بررسی قرار گرفته اند. برای تحلیل داده ها از دو مدل رگرسیونی مختلف، مدل گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) و مدل حداقل مربعات تعمیم یافته (EGLS)، استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که مالکیت نهادی تاثیر مثبت و معناداری بر ریسک سیستماتیک دارد، به این معنا که هرچه میزان مالکیت نهادی بیشتر باشد، ریسک سیستماتیک شرکت ها نیز افزایش می یابد. همچنین، حاکمیت شرکتی به عنوان یک عامل تعدیل کننده می تواند بر شدت این رابطه تاثیر بگذارد. به ویژه، در شرایطی که سازوکارهای حاکمیت شرکتی به طور موثر عمل کنند، می توانند از اثر منفی مالکیت نهادی بر ریسک سیستماتیک بکاهند. این نتایج در هر دو مدل رگرسیونی GMM و EGLS با ضرایب معناداری تایید شده و در سطح اطمینان ۹۵% معتبر هستند. به طور کلی، یافته های این پژوهش تاکید می کند که تقویت حاکمیت شرکتی می تواند به کاهش ریسک سیستماتیک در بازار سرمایه ایران کمک کند. این تحقیق می تواند به مدیران و سیاست گذاران کمک کند تا با بهبود سازوکارهای حاکمیتی، اثرات منفی مالکیت نهادی را کاهش داده و ریسک سیستماتیک را کنترل کنند.

کلیدواژه ها:

Corporate Governance ، Institutional Ownership ، Systematic Risk ، GMM Model ، EGLS Model. ، حاکمیت شرکتی ، مالکیت نهادی ، ریسک سیستماتیک ، مدل GMM ، مدل EGLS