هوشمندسازی مدرسه: مدل های نوین مدیریت یادگیری دیجیتال در کلاس توسط معلمان

تحولات گسترده در عرصه فناوری، دانش، نیازهای یادگیرندگان و انتظارات اجتماعی، ضرورت بازاندیشی در سبک های رهبری آموزشی را دوچندان کرده است. رهبری سنتی، با تمرکز بر ساختارهای سلسله مراتبی، کنترل متمرکز و تصمیم گیری فردی، دیگر پاسخگوی نیازهای پویای محیط های آموزشی امروزی نیست. این مقاله با رویکرد تحلیلی-توصیفی و بر پایه مطالعات کتابخانه ای و مرور مقالات علمی معتبر، به بررسی روند گذار از مدیریت سنتی به مدرسه داری هوشمند می پردازد. در این مسیر، مفاهیم کلیدی مدرسه هوشمند، ویژگی های رهبران آموزشی نوین، و فناوری های پشتیبان در مدیریت آموزشی بررسی شده اند. ساختار مدرسه مبتنی بر هوش مصنوعی، محتوای تطبیقی، ارزیابی های پیوسته و یادگیری مبتنی بر داده را ممکن می سازد، اما همزمان با چالش هایی همچون حفظ حریم خصوصی، سواد الگوریتمی، و تضعیف روابط انسانی مواجه است. در کنار تحلیل تجربه های جهانی در پیاده سازی مدارس هوشمند، پیشنهادهایی برای سیاست گذاران و معلمان جهت ورود آگاهانه و اخلاق محور به این زیست بوم جدید ارائه شده است. یافته ها نشان می دهند که آینده آموزش، ترکیبی از فناوری پیشرفته و تربیت انسانی هوشمند است که نیازمند نگاهی میان رشته ای و آینده نگر می باشد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، مدرسه هوشمند ، معلمان ، یادگیری ، آموزش دیجیتال ، تحول آموزشی