نقش سرمایه اجتماعی در کاهش آسیب های روانی و افزایش تاب آوری کودکان کار

کودکان کار، قشری آسیب پذیر در جوامع مختلف محسوب می شوند که به دلیل شرایط دشوار زندگی و کار، در معرض انواع آسیب های روانی و اجتماعی قرار دارند. این آسیب ها می تواند شامل اضطراب، افسردگی، اختلالات رفتاری، کاهش عزت نفس و مشکلات تحصیلی باشد که به طور جدی بر رشد و بالندگی آن ها تاثیر می گذارد. در این میان، مفهوم سرمایه اجتماعی به عنوان یک عامل محافظتی کلیدی، نقش بسزایی در کاهش این آسیب ها و افزایش تاب آوری کودکان کار ایفا می کند. سرمایه اجتماعی شامل شبکه های روابط، اعتماد، هنجارها و ارزش های مشترک است که افراد در یک جامعه از طریق آن به منابع مختلف دسترسی پیدا می کنند. برای کودکان کار، دسترسی به این شبکه های حمایتی، از جمله خانواده، دوستان، معلمان، سازمان های غیردولتی و جامعه محلی، می تواند به آن ها احساس تعلق، امنیت و حمایت عاطفی بدهد. این حس تعلق و حمایت، به نوبه خود، ظرفیت آن ها را برای مقابله با استرس ها و چالش های زندگی افزایش می دهد. سرمایه اجتماعی می تواند از طریق مکانیسم های مختلفی به کودکان کار کمک کند. اولا، با فراهم کردن حمایت اجتماعی، به آن ها کمک می کند تا با فشارهای روانی ناشی از کار مقابله کنند. ثانیا، با ایجاد فرصت های آموزشی و مهارتی، به آن ها امکان می دهد تا از چرخه کار خارج شده و مسیرهای بهتری را برای آینده خود بسازند. ثالثا، با تقویت احساس امید و خودکارآمدی، به آن ها انگیزه می دهد تا برای بهبود شرایط خود تلاش کنند. رابعا، با تسهیل دسترسی به خدمات حمایتی (مانند مشاوره های روان شناختی یا مراقبت های بهداشتی)، به آن ها کمک می کند تا آسیب های روانی خود را مدیریت کنند. مطالعات نشان می دهد که هرچه سرمایه اجتماعی در زندگی یک کودک کار قوی تر باشد، توانایی او برای مقاومت در برابر شرایط نامطلوب و بازیابی پس از تجربیات آسیب زا بیشتر خواهد بود. در نهایت، این مقاله به بررسی نقش سرمایه اجتماعی در کاهش آسیب های روانی و افزایش تاب آوری کودکان کار می پردازد و راهکارهایی را برای تقویت آن ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

کودکان کار ، سرمایه اجتماعی ، آسیب های روانی ، تاب آوری ، حمایت اجتماعی.