اثربخشی آموزش با رویکرد روان شناسی مثبت نگر بر تاب آوری، خودتعیین گری و بهزیستی روان شناختی دانش آموزان دارای اضطراب فراگیر بندرلنگه

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش با رویکرد روان شناسی مثبت نگر بر تاب آوری، خودتعیین گری و بهزیستی روان شناختی دانش آموزان بود. این مطالعه از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره متوسطه بندرلنگه بود که با نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت آموزش های روان شناسی مثبت نگر قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل آموزش خاصی دریافت نکرد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد تاب آوری، خودتعیین گری و بهزیستی روان شناختی جمع آوری شد و برای تحلیل از تحلیل کوواریانس استفاده گردید. نتایج نشان داد که آموزش با رویکرد روان شناسی مثبت نگر به طور معناداری تاب آوری، خودتعیین گری و بهزیستی روان شناختی دانش آموزان را افزایش داد (p < ۰.۰۱). این یافته ها تاکید می کند که استفاده از آموزش های مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر می تواند به عنوان یک مداخله موثر در ارتقای سلامت روان و مهارت های مقابله ای دانش آموزان در مدارس مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

روان شناسی مثبت نگر ، تاب آوری ، خودتعیین گری ، بهزیستی روان شناختی ، دانش آموزان