بررسی نگرش دانش آموزان متوسطه به ادبیات فارسی و تاثیر آن بر عملکرد تحصیلی آنان

ادبیات فارسی به عنوان یکی از دروس پایه و بنیادین نظام آموزشی ایران، نقش موثری در پرورش زبان، اندیشه، هویت ملی و ارتقای درک فرهنگی دانش آموزان ایفا می کند. با وجود جایگاه برجسته این درس، بررسی های میدانی نشان می دهد که نگرش بسیاری از دانش آموزان نسبت به ادبیات فارسی دوگانه است؛ به طوری که برخی آن را درسی الهام بخش و غنی می دانند، در حالی که برخی دیگر آن را دشوار، بی فایده یا صرفا حفظی تلقی می کنند. پژوهش حاضر با هدف تحلیل نگرش دانش آموزان دوره متوسطه نسبت به درس ادبیات فارسی و بررسی تاثیر این نگرش بر عملکرد تحصیلی آنان انجام شده است. روش تحقیق از نوع توصیفی-همبستگی و ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه استاندارد نگرش سنج و تحلیل نمرات درسی بوده است. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان دختر و پسر پایه های متوسطه اول و دوم در چند مدرسه دولتی و غیردولتی شهر (با ذکر مکان مشخص در نسخه نهایی) تشکیل داده اند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که میان نگرش مثبت به درس ادبیات فارسی و عملکرد تحصیلی در این درس، رابطه معنادار و مستقیم وجود دارد. دانش آموزانی که با علاقه، درک کاربردی و احساس هویت مند به این درس می نگرند، نمرات بالاتری نیز کسب کرده اند.این یافته ها بیانگر آن است که برنامه ریزی های آموزشی و روش های تدریس، باید به گونه ای طراحی شوند که موجب تقویت علاقه مندی و نگرش مثبت در میان فراگیران شوند. تغییر در شیوه های ارزشیابی، تنوع بخشی به محتوای درسی، استفاده از آثار ادبی روزآمد و تشویق به مشارکت فعال دانش آموزان در تحلیل متون می تواند به عنوان راهکارهایی برای ارتقای نگرش و به تبع آن، بهبود عملکرد تحصیلی آنان در این حوزه مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ادبیات فارسی ، نگرش تحصیلی ، دانش آموزان متوسطه ، عملکرد درسی ، انگیزش یادگیری ، آموزش زبان مادری ، روش های تدریس