بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و توسعه پایدار گردشگری روستایی در مقاصد گردشگرپذیر

سرمایه اجتماعی به عنوان یک عامل تعیین کننده^ء مهم در گردشگری پایدار شناخته می شود که می تواند در توسعه پایدار گردشگری روستایی تاثیر بگذارد. از همین رو نیاز است تا نقش اساسی آن در ارتباط با سایر ابعاد و جوانب مورد بررسی قرار گیرد. هدف اصلی تحقیق حاضر تبیین تعامل و پیوند سرمایه اجتماعی و توسعه پایدار گردشگری روستایی در مقاصد گردشگرپذیر با کاربست مدل وایس است. تحقیق حاضر از نوع بنیادی و روش بکاررفته در آن، روش تحلیل مضمون است. محقق در این روش با طی فرآیند استقرایی، از جزء به کل می رسد و ابعاد، مولفه و شاخص های مرتبط را استخراج می کند. ابزار اصلی مورد استفاده در این پژوهش مصاحبه های نیمه ساختاریافته است که با استفاده از نمونه گیری هدفمند، از ۱۶ تن از خبرگان حوزه های «گردشگری، گردشگری روستایی، علوم اجتماعی، جامعه شناسی، مدیریت و برنامه ریزی روستایی، مدیریت فرهنگی» اطلاعات گردآوری شدند. مطابق با یافته های تحقیق، از میان ۱۶۲ کدهای اولیه حاصل شده، در نهایت ۷۹ مضمون پایه، ۲۸ مضمون سازمان دهنده و پنج مضمون فراگیر تشکیل شدند. به منظور تایید روایی و پایایی کدگذاری های تحقیق، از شیوه گوبا و لینکلن استفاده شد که هر دو مقوله، مورد تایید بودند. مطابق با نتایج تحقیق، پیوند و تعامل سرمایه اجتماعی با توسعه پایدار گردشگری روستایی می تواند نقطه عطفی در توسعه و تحولات هر دو جامعه گردشگرپذیر و گردشگری باشد که بانی رویکردهای جدیدی است که برای جوامع روستایی؛ به ویژه جوامعی که در قبال تغییرات محیطی و گردشگری حساس هستند، را تقویت کرده و موثرتر سازد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توسعه پایدار گردشگری ، گردشگری روستایی ، سرمایه اجتماعی ، مدل وایس