اثربخشی طرحواره درمانی بر علایم هیجانی، سبک زندگی و اجتناب تجربه ای بیماران منییر

مقدمه :ابتلا به بیماری منییر با علائم هیجانی متعددی همراه است و سبک زندگی بیماران نیز میتواند در ابتلا با نگهدرای بیماری نقش داشته باشد. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی  بر علائم هیجانی، اجتناب تجربه ای و سبک زندگی  بیماران مبتلا به منییر صورت گرفت. روش: این مطالعه به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و پیگیری صورت گرفت. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل تمامی بیماران مبتلا به منییر می شد که در بازه زمانی پژوهش به پلی کلینیک تخصصی گوش زیر نظر بیمارستان علوم پزشکی شهر مشهد مراجعه می کردند. از میان مراجعه کنندگان تعداد ۳۰ نفر که شرایط شرکت در مطالعه را داشتند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان با استفاده از روش تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره طرحواره درمانی و کنترل جایگزین شدند. هر سه گروه قبل، بعد از مداخله و یک ماه بعد از مداخله با پرسشنامه های سبک زندگی اسمیت،اجتناب تجربه ای هایز، کاهش علایم هیجانی DASS۲۱ ارزیابی شدند.. یافته ها: نتایج کاهش معنادار در افسردگی، اضطراب  و استرس بیماران منییر گروه آزمایش نسبت به کنترل در پس آزمون و پیگیری نشان داد(۰۵/۰P<). همچنین بین گروه طرحواره درمانی با گروه کنترل در سبک زندگی تفاوت معنادار نشان داده شد(۰۵/۰P<) . تفاوت دو گروه در اجتناب تجربه ای معنادار شد (۰۵/۰P>). نتیجه گیری : بنابراین نتایج نشان داد طرحواره درمانی بر اضطراب افسردگی و استرس، اجتناب تجربه ای و سبک بیماران منییر اثر بخش است

کلیدواژه ها:

schema therapy ، lifestyle ، Meniere's ، emotional symptoms ، experimental avoidance ، طرحواره درمانی ، سبک زندگی ، منییر ، علائم هیجانی ، اجتناب تجربه ای