عوامل بندآورنده خونریزی موضعی جهت استفاده در تروماهای جنگی

به طور سنتی، خونریزی علت اصلی مرگ در مناطق جنگی است. بر اساس مطالعات اخیر، بخش قابل توجهی از مرگ و میرها در میدان نبرد کاملا قابل پیشگیری است. به طور قابل توجهی، بیش از ۹۰% تلفات قبل از رسیدن به بیمارستان صحرایی جان خود را از دست می دهند که این مسئله کنترل سریع خونریزی در میدان جنگ را حیاتی می سازد. در دهه گذشته، چندین عامل و دستگاه برای کمک به کنترل خونریزی توسعه یافته اند. در این راستا، هدف ما بررسی جنبه های مختلف عوامل بندآورنده خونریزی شناخته شده، به ویژه اثربخشی آن ها در کاربردهای نظامی بود. بدین منظور یک جستجوی جامع در پایگاه های داده الکترونیکی (PubMed, Web of science, Scopus و Google Scholar) با استفاده از کلمات کلیدی شامل نظامی، جنگ، میدان نبرد، تروما، خونریزی، هموستات، بندآورنده خونریزی، گاز و پانسمان انجام شد. عوامل بندآورنده خونریزی می توانند از طریق مکانیسم های مختلف از جمله انقباض زخم، تغلیظ عوامل انعقادی، چسبندگی به بافت ها و آزادسازی عوامل انعقادی به محل خونریزی عمل کنند. مهم ترین ویژگی های یک عامل بندآورنده ایده آل برای استفاده در کنترل خونریزی های شهری و جنگی شامل توانایی توقف فوری خونریزی، عدم نیاز به مخلوط سازی یا پردازش قبل از استفاده، سهولت استفاده، سبک و بادوام بودن، عمر مفید طولانی، ایمنی قابل قبول و ارزان بودن است. علاوه بر این، باید زیست تجزیه پذیر، غیرسمی، آسان برای حذف و انعطاف پذیر باشد. از سال ۲۰۰۳، ترکیبات مختلفی مانند Chitosan ،Zeolite ،Kaolin ،Fibrin و Smectite برای تولید محصولات بندآورنده خونریزی مختلفی از جمله HemCon ،Celox ،ChitoFlex ،QuikClot ،Combat Gauze ،FSD و WoundStat استفاده شده است. برخی از این محصولات تاییدیه سازمان غذا و دارو را دریافت کرده اند به ویژه برای استفاده در میدان نبرد. با این حال، دستیابی به یک محصول ایده آل نیاز به مطالعات بیشتری در آینده دارد.

کلیدواژه ها:

جنگ ، خونریزی ، بندآورنده خونریزی