مقایسه یادگیری در محیط سنتی با یادگیری مبتنی بر فناوری در کلاس های ابتدایی

با پیشرفت فناوری های آموزشی، روش های تدریس در مدارس ابتدایی دستخوش تغییرات اساسی شده اند. یادگیری سنتی که مبتنی بر تعامل مستقیم معلم و دانش آموز است، همچنان به عنوان یکی از روش های رایج در آموزش ابتدایی شناخته می شود. در مقابل، یادگیری مبتنی بر فناوری با بهره گیری از ابزارهای دیجیتال، محتواهای چندرسانه ای و روش های تعاملی، امکان شخصی سازی آموزش و افزایش انگیزه دانش آموزان را فراهم می کند. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی یادگیری در محیط سنتی و یادگیری مبتنی بر فناوری در کلاس های ابتدایی انجام شده است. در این مطالعه، تاثیر دو روش آموزشی بر انگیزش، درک مفاهیم، مشارکت دانش آموزان و امکان شخصی سازی آموزش مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد که آموزش سنتی همچنان در انتقال مفاهیم پایه و ایجاد نظم آموزشی موثر است، اما در ایجاد انگیزش درونی، پاسخ به تفاوت های فردی و تقویت مهارت های فناوری محور، محدودیت هایی دارد. در مقابل، آموزش مبتنی بر فناوری موجب افزایش انگیزه، یادگیری تعاملی و بهبود مشارکت فعال دانش آموزان می شود. همچنین، این روش نیازمند زیرساخت مناسب، آمادگی معلمان و نظارت دقیق برای جلوگیری از استفاده نادرست یا سطحی است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که استفاده از رویکرد ترکیبی که در آن مزایای هر دو روش به شکل هدفمند تلفیق می شوند، می تواند بهترین نتایج را در بهبود پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به همراه داشته باشد. برای رسیدن به این هدف، فراهم سازی امکانات فناورانه، آموزش مستمر معلمان، تدوین محتوای متناسب و حمایت سیاست گذاران آموزشی ضروری است.

کلیدواژه ها:

یادگیری سنتی ، یادگیری مبتنی بر فناوری ، آموزش ابتدایی ، روش های تدریس ، فناوری آموزشی.