اثرات فعالیت های مکمل برنامه درسی بر توسعه فردی و جمعی فراگیران در مدارس

در عصر حاضر، پرورش ارزش های اخلاقی فراگیران به یکی از دغدغه های اساسی نظام های آموزشی در سراسر جهان مبدل گشته است. تربیت نسلی که نه تنها دانش مند بلکه اخلاق مدار، مسئولیت پذیر و متعهد به ارزش های انسانی باشد، مستلزم اتخاذ رویکردی جامع و چندوجهی است که از محدوده ی آموزش های رسمی و کتب درسی فراتر رود. در این راستا، فعالیت های مکمل، که گاه با نام هایی چون فعالیت های فوق برنامه یا پرورشی نیز شناخته می شوند، به عنوان ابزاری توانمند و موثر، نقش محوری در تقویت و توسعه ی فضایل اخلاقی در فراگیران ایفا می نمایند. فعالیت های مکمل، در تعریف، شامل مجموعه ای سازمان یافته و هدفمند از فعالیت ها است که در تعامل با برنامه های درسی رسمی مدرسه و به صورت داوطلبانه توسط فراگیران به انجام می رسد. این فعالیت ها طیف گسترده ای از حوزه های فرهنگی، هنری، ورزشی، علمی، اجتماعی و مذهبی را در بر می گیرند و می توانند در قالب های متنوعی همچون گروه های نمایشی و سرود، اردوها و بازدیدهای آموزشی، مسابقات و جشنواره ها، انجمن های علمی و فرهنگی، فعالیت های داوطلبانه و خیریه و نمونه های مشابه ارائه گردند. با عنایت به شواهد پژوهشی موجود و تاکید روزافزون بر اهمیت تربیت اخلاقی در نظام های آموزشی، مقاله ی حاضر بر آن است تا به بررسی عمیق تر و دقیق تر اثرگذاری فعالیت های مکمل در توسعه فردی و جمعی فراگیران بپردازد. در نهایت، به منظور ارتقای سطح کیفی و اثربخشی این فعالیت ها در مدارس، راهکارهای عملی و کاربردی ارائه خواهد شد تا بستری مناسب برای پرورش نسلی اخلاق مدار و متعهد فراهم آید.

کلیدواژه ها:

فعالیت های مکمل برنامه درسی ، ارزش های اخلاقی ، توسعه شخصیت ، مسئولیت پذیری ، تعامل اجتماعی ، اخلاق مداری