بررسی اثرات استفاده از روش های یادگیری مبتنی بر بازی در توسعه مهارت های شناختی و اجتماعی دانش آموزان

یادگیری مبتنی بر بازی به عنوان رویکردی نوین در آموزش، توانسته است جایگاه ویژه ای در بهبود فرآیند یادگیری دانش آموزان پیدا کند. این روش با فراهم کردن محیطی پویا، تعاملی و جذاب، امکان مشارکت فعال دانش آموزان را در فرایند آموزش فراهم می آورد و علاوه بر ایجاد انگیزه یادگیری، به رشد مهارت های شناختی و اجتماعی آنان نیز کمک می کند. بازی به عنوان یک فعالیت طبیعی و لذت بخش، می تواند نقش موثری در توسعه مهارت هایی همچون تفکر خلاق، حل مسئله، تصمیم گیری و همکاری گروهی ایفا نماید که برای موفقیت تحصیلی و زندگی اجتماعی دانش آموزان حیاتی است. فناوری های نوین به ویژه بازی های دیجیتال و نرم افزارهای تعاملی، امکان پیاده سازی یادگیری مبتنی بر بازی را در محیط های آموزشی متنوع تسهیل نموده و باعث افزایش جذابیت و اثربخشی این روش شده اند. با این حال، اجرای موفق این نوع آموزش نیازمند طراحی دقیق، آموزش معلمان و حمایت نهادهای آموزشی است تا موانع فرهنگی، فنی و سازمانی برطرف شده و شرایط مناسب برای بهره گیری از پتانسیل های بازی فراهم آید. توجه به این نکته ضروری است که بازی به عنوان یک ابزار آموزشی، تنها زمانی می تواند مفید باشد که در چارچوب برنامه ریزی شده و هدفمند مورد استفاده قرار گیرد. یادگیری مبتنی بر بازی با توجه به تاثیر مثبت آن بر مهارت های شناختی و اجتماعی دانش آموزان، می تواند به عنوان روشی کارآمد و موثر در نظام آموزش و پرورش کشور مورد استفاده قرار گیرد. این روش آموزشی ضمن افزایش کیفیت آموزش، به توسعه همه جانبه شخصیت دانش آموزان و آمادگی آنان برای مواجهه با چالش های پیچیده دنیای امروز کمک می کند. بنابراین، تقویت و گسترش این نوع یادگیری از طریق آموزش معلمان، طراحی محتوای مناسب و حمایت های مستمر می تواند گام مهمی در بهبود فرآیندهای آموزشی و تربیتی بردارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، بازی ، مهارت شناختی ، اجتماعی ، دانش آموزان