بررسی تاثیر آموزش هیجانی در مدرسه بر بهبود روابط اجتماعی و خودآگاهی دانش آموزان

در دهه های اخیر، آموزش هیجانی به عنوان یکی از مهم ترین ابعاد تربیتی در نظام های آموزشی نوین مطرح شده است. اهمیت شناخت، درک، و مدیریت هیجانات نه تنها در سلامت روانی افراد بلکه در بهبود عملکرد تحصیلی، افزایش روابط اجتماعی موثر و ارتقاء کیفیت زندگی دانش آموزان نقش تعیین کننده دارد. مدارس به عنوان یکی از نهادهای اصلی اجتماعی ساز، می توانند با فراهم کردن بستر مناسب برای آموزش هیجانی، به رشد همه جانبه دانش آموزان کمک کنند. این آموزش ها اغلب شامل مولفه هایی همچون خودآگاهی هیجانی، خودتنظیمی، همدلی، مهارت های ارتباطی و تصمیم گیری مسئولانه هستند که می توانند در سنین کودکی و نوجوانی نهادینه شوند. آموزش هیجانی به صورت مستقیم بر شکل گیری و تقویت مهارت های اجتماعی تاثیر دارد. دانش آموزانی که از آموزش های هیجانی بهره مند می شوند، در تعامل با همسالان، معلمان و حتی اعضای خانواده رفتارهای مثبت تری بروز می دهند. این افراد بیشتر تمایل دارند به دیدگاه های دیگران گوش دهند، در تعارض ها واکنش های منطقی تری نشان دهند و در موقعیت های اجتماعی همکاری بهتری داشته باشند. به علاوه، آموزش هیجانی می تواند به کاهش رفتارهای پرخاشگرانه، اضطراب، و انزوا کمک کرده و سطح تاب آوری دانش آموزان را در برابر فشارهای روانی افزایش دهد. نقش آموزش هیجانی در بهبود سلامت روانی دانش آموزان نیز غیرقابل انکار است. برنامه های آموزش هیجانی می توانند در کاهش اضطراب، افسردگی، استرس تحصیلی و احساسات منفی موثر باشند. این نوع آموزش به دانش آموزان کمک می کند تا راهبردهای مقابله ای موثرتری را در مواجهه با چالش ها به کار گیرند و درک عمیق تری از نیازها و هیجانات خود و دیگران داشته باشند. در نتیجه، سلامت روان آن ها به صورت کلی ارتقاء می یابد و توانایی آن ها برای سازگاری با محیط های آموزشی و اجتماعی افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

آموزش هیجانی ، مدرسه ، بهبود ، روابط اجتماعی ، خودآگاهی ، دانش آموزان