بررسی تاثیر استراتژی های تدریس مبتنی بر همکاری گروهی بر یادگیری و تعامل اجتماعی دانش آموزان

در سال های اخیر، تدریس مبتنی بر همکاری گروهی به عنوان یک رویکرد نوین و اثربخش در فرآیند آموزش و یادگیری مورد توجه گسترده ای قرار گرفته است. این استراتژی آموزشی، بر پایه تعامل فعال و مشارکت دانش آموزان در قالب گروه های کوچک استوار است و هدف آن ارتقاء یادگیری عمیق، افزایش انگیزش و بهبود مهارت های اجتماعی می باشد. مقاله حاضر به صورت مروری، تلاش می کند تا تاثیرات متعدد استراتژی های تدریس مبتنی بر همکاری گروهی بر یادگیری و تعامل اجتماعی دانش آموزان را از دیدگاه های مختلف مورد بررسی قرار دهد. مرور مطالعات مختلف نشان می دهد که به کارگیری این روش ها، علاوه بر افزایش سطح عملکرد تحصیلی، موجب تقویت مهارت های تفکر انتقادی و حل مسئله، توسعه مهارت های ارتباطی، و ایجاد انگیزه در دانش آموزان می شود. از سوی دیگر، همکاری گروهی فرصتی برای یادگیری اجتماعی فراهم می آورد که در آن دانش آموزان می توانند از طریق تبادل دانش، بازخورد گرفتن و همیاری با یکدیگر، مهارت های تعامل و همکاری خود را ارتقا دهند. با وجود مزایای بسیار، چالش هایی مانند مدیریت گروه، تفاوت های فردی در انگیزش و توانمندی ها، و محدودیت های محیطی می توانند بر کارایی این استراتژی ها تاثیرگذار باشند. بنابراین، مدیریت درست این چالش ها و فراهم آوردن محیطی حمایتگر و انگیزشی از اهمیت بالایی برخوردار است. در نهایت، این مقاله با تحلیل جامع یافته های پژوهشی، پیشنهاداتی کاربردی برای معلمان، مدیران آموزشی و پژوهشگران ارائه می دهد تا بتوانند با بهبود و توسعه روش های همکاری گروهی، زمینه ساز افزایش کیفیت آموزش و ارتقای تعاملات اجتماعی در مدارس شوند.

کلیدواژه ها:

استراتژی های تدریس ، همکاری گروهی ، یادگیری فعال ، تعامل اجتماعی ، مهارت های ارتباطی ، انگیزش دانش آموزان