تاثیر مداخلات شناختی-رفتاری بر بهبود اعتماد به نفس فراگیران در دوره ابتدایی

اعتماد به نفس یکی از مهمترین مولفه های روان شناختی است که نقش حیاتی در رشد و توسعه همه جانبه کودکان، به ویژه در دوره ابتدایی، ایفا می کند. این ویژگی نه تنها بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان تاثیر مستقیم دارد، بلکه بر روابط اجتماعی، سلامت روان و توانایی آنها در مواجهه با چالش های زندگی نیز موثر است. دوره ابتدایی به دلیل حساسیت های رشدی و شکل گیری پایه های شخصیتی، زمان طلایی برای تقویت اعتماد به نفس محسوب می شود. در این میان، مداخلات شناختی-رفتاری به عنوان رویکردی موثر و مبتنی بر شواهد علمی، پتانسیل بالایی در بهبود این سازه روان شناختی در کودکان نشان داده اند. این مداخلات با تمرکز بر شناسایی و اصلاح الگوهای فکری ناکارآمد و رفتارهای ناسالم، به دانش آموزان کمک می کنند تا نگرش مثبت تری نسبت به توانایی ها و ارزش های خود پیدا کنند و در نتیجه، در مواجهه با موقعیت های مختلف، عملکرد بهتری داشته باشند. هدف اصلی این مقاله، بررسی جامع و تحلیلی تاثیر مداخلات شناختی-رفتاری بر بهبود اعتماد به نفس در دانش آموزان دوره ابتدایی است. این پژوهش با استفاده از منابع علمی معتبر و به روز، به تبیین مفاهیم بنیادین اعتماد به نفس و مداخلات شناختی-رفتاری می پردازد و سازوکارهای تاثیرگذاری این رویکرد در دانش آموزان ابتدایی را مورد بررسی قرار می دهد. در ادامه، شواهد پژوهشی موجود در زمینه اثربخشی این مداخلات، از جمله روش های مختلف اجرای آنها، مزایا و محدودیت ها، و همچنین نقش عوامل محیطی و حمایتی در موفقیت این برنامه ها تشریح می شود. نتایج حاصل از این بررسی می تواند راهنمای مفیدی برای متخصصان حوزه آموزش و پرورش، روان شناسان، مشاوران و والدین باشد تا با بکارگیری رویکردهای مبتنی بر شواهد، به پرورش دانش آموزانی با اعتماد به نفس بالا و توانمند کمک کنند. با توجه به اهمیت فزاینده اعتماد به نفس در پیشرفت تحصیلی و اجتماعی کودکان، شناخت و به کارگیری مداخلات موثر برای تقویت این ویژگی ضروری است. این مقاله سعی دارد با ارائه یک دیدگاه جامع و کاربردی، به درک عمیق تر از تاثیر مداخلات شناختی-رفتاری در این زمینه کمک کند و مسیر را برای پژوهش های آتی و برنامه ریزی های آموزشی هموار سازد.

کلیدواژه ها:

اعتماد به نفس ، مداخلات شناختی-رفتاری ، دوره ابتدایی ، دانش آموزان ، بهبود