نقش آموزش تعاملی و فناوری های کمکی در بهبود یادگیری دانش آموزان کم توان ذهنی

یادگیری دانش آموزان کم توان ذهنی با چالش های متعددی مواجه است که نیازمند استفاده از روش ها و ابزارهای آموزشی ویژه است. آموزش تعاملی و فناوری های کمکی به عنوان دو رویکرد موثر می توانند فرآیند یادگیری این دانش آموزان را بهبود بخشند. این مقاله با مرور ادبیات علمی، نقش آموزش تعاملی و فناوری های کمکی را در افزایش انگیزه، تسهیل فهم مفاهیم، تقویت مهارت های شناختی و ارتقای خودکفایی دانش آموزان کم توان ذهنی بررسی می کند. یافته ها نشان می دهد که ترکیب روش های تعاملی با فناوری های کمکی به ویژه در محیط های آموزشی استثنایی می تواند تاثیرات مثبت و پایداری بر پیشرفت تحصیلی و اجتماعی این دانش آموزان داشته باشد. همچنین چالش ها و موانع استفاده از این فناوری ها مورد بررسی قرار گرفته و پیشنهاداتی جهت بهبود عملکرد آموزشی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش تعاملی ، فناوری های کمکی ، یادگیری ، دانش آموزان کم توان ذهنی ، آموزش استثنایی