آموزش ترکیبی در دوره ابتدایی ایران: تحلیل چالش ها و ارائه الگوی بومی

تحلیلی با گسترش فناوری های آموزشی و نیاز روزافزون به به روزرسانی شیوه های یاددهی–یادگیری، آموزش ترکیبی به عنوان رویکردی نوین که تلفیقی از آموزش حضوری و مجازی است، مورد توجه نظام های آموزشی جهان قرار گرفته است. این پژوهش با هدف تحلیل چالش های آموزش ترکیبی در دوره ابتدایی ایران و ارائه الگویی بومی برای اجرای آن انجام شده است. روش تحقیق، توصیفی–از نوع مروری و کتابخانه ای است که با مطالعه نظام مند منابع داخلی و خارجی مرتبط با آموزش ترکیبی، به بررسی ابعاد مختلف آن پرداخته است.یافته ها نشان می دهد که علی رغم ظرفیت های بالای آموزش ترکیبی در افزایش کیفیت یادگیری، شخصی سازی محتوا و تقویت مهارت های قرن ۲۱ در دانش آموزان، چالش های متعددی در مسیر پیاده سازی آن در مدارس ابتدایی ایران وجود دارد؛ از جمله فقدان زیرساخت های فناوری، کمبود مهارت معلمان در استفاده از ابزارهای دیجیتال، مقاومت فرهنگی خانواده ها و نبود سیاست های آموزشی شفاف. بر این اساس، الگویی بومی و مرحله ای برای اجرای آموزش ترکیبی پیشنهاد شده است که بر توسعه حرفه ای معلمان، فرهنگ سازی، تقویت زیرساخت ها و ارزشیابی ترکیبی تاکید دارد.نتایج این پژوهش می تواند راهنمایی برای سیاست گذاران، مدیران آموزشی و معلمان در راستای برنامه ریزی و اجرای موثر آموزش ترکیبی در مدارس ابتدایی باشد. همچنین، پژوهش های آتی می توانند با بررسی میدانی این الگو، به غنای نظری و کاربردی آن بیفزایند.

کلیدواژه ها:

آموزش ترکیبی ، دوره ابتدایی ، چالش های آموزشی ، الگوی بومی ، یادگیری دیجیتال