بررسی تاثیر جامعه ستیزی بر خلاقیت شغلی با نقش واسطه ای اشتیاق شغلی در کارکنان آموزش وپرورش شهر بجنورد

پژوهش حاضر به منظور بررسی روابط ساختاری جامعه ستیزی با خلاقیت شغلی با توجه به نقش واسطه ای اشتیاق شغلی در کارکنان آموزش وپرورش شهر بجنورد انجام شد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی – همبستگی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری (SEM) می باشد. جامعه آماری کلیه ی کارکنان آموزش وپرورش شهر بجنورد در سال ۱۴۰۴ می باشد که تعداد آن ها طبق آمار آموزش وپرورش شهر بجنورد ۳۸۹ نفر گزارش شد. با توجه به حجم جامعه و با استفاده از جدول مورگان تعداد ۱۹۴ نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. جهت جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه استاندارد جامعه ستیزی سایکو پاتی لوینسون لوینسون، کیهل و فیتز پاتریک (۱۹۹۵)، خلاقیت شغلی رندسیپ (۱۹۷۹) و اشتیاق شغلی سالوناوا و شوفلی (۲۰۰۱) استفاده شد. نتایج نشان داد جامعه ستیزی ۴۳.۶ درصد بر اشتیاق شغلی تاثیر مستقیم و منفی دارد. اشتیاق شغلی بر خلاقیت شغلی ۴۷.۸ درصد تاثیر مستقیم و مثبت دارد. جامعه ستیزی ۶۷.۲ درصد بر خلاقیت شغلی تاثیر مستقیم و منفی دارد. جامعه ستیزی بر خلاقیت شغلی از طریق متغیر واسطه ای اشتیاق شغلی ۲۰.۸ درصد تاثیرگذار است. جامعه ستیزی ۳۳.۲ درصد بر توانایی در شغل تاثیر مشتقیم و منفی دارد. توانایی در شغلی بر خلاقیت شغلی ۴۴.۲ درصد تاثیر مستقیم و مثبت دارد. جامعه ستیزی بر خلاقیت شغلی از طریق متغیر واسطه ای توانایی در شغلی ۱۴.۷ درصد تاثیرگذار است. جامعه ستیزی ۳۹.۱ درصد بر وقف خود در شغلی تاثیر مشتقیم و منفی دارد. وقف خود در شغلی بر خلاقیت شغلی ۴۰.۴ درصد تاثیر مستقیم و مثبت دارد. جامعه ستیزی بر خلاقیت شغلی از طریق متغیر واسطه ای وقف خود در شغلی ۱۵.۸ درصد تاثیرگذار است. جامعه ستیزی ۳۶.۱ درصد بر جذب در شغل تاثیر مشتقیم و منفی دارد. جذب در شغل بر خلاقیت شغلی ۳۲ درصد تاثیر مستقیم و مثبت دارد. جامعه ستیزی بر خلاقیت شغلی از طریق متغیر واسطه ای جذب در شغل ۱۱.۶ درصد تاثیرگذار است؛ بنابراین می توان گفت جامعه ستیزی باعث کاهش خلاقیت شغلی می-شود و اشتیاق شغلی می تواند به عنوان متغیر واسطه در رابطه بین جامعه ستیزی و خلاقیت شغلی موثر باشد.کلید واژگان: جامعه ستیزی، خلاقیت شغلی، اشتیاق شغلی