اضطراب ریاضی و ناتوانی یادگیری خاص ریاضی: تاثیرات، پیامدها و راهکارهای مداخله ای

پژوهش حاضر با هدف بررسی و تحلیل مفهومی تاثیر اضطراب ریاضی بر عملکرد دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری خاص ریاضی (دیسکلکولیا) و همچنین شناسایی و معرفی راهکارهای موثر در کاهش این اضطراب انجام شده است. روش پژوهش، مرور نظام مند مطالعات معتبر در بازه زمانی ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۳ است که با استفاده از پایگاه های داده علمی انجام گرفته است. یافته های این مرور نشان می دهد که رابطه پیچیده ای بین اضطراب ریاضی و عملکرد ریاضی در دانش آموزان دیسکلکولیک وجود دارد که تحت تاثیر عوامل شناختی، عاطفی و محیطی قرار دارد. مکانیسم های عصب شناختی درگیر در این فرایند، شامل فعال سازی آمیگدال و کاهش عملکرد قشر پیش پیشانی پشتی-جانبی است که مستقیما بر منابع حافظه کاری تاثیر می گذارد. دانش آموزان دیسکلکولیک با «بار مضاعف» مواجه هستند: از یک سو محدودیت ذاتی در پردازش اطلاعات عددی و از سوی دیگر اضطراب ریاضی که منابع محدود حافظه کاری را بیشتر مصرف می کند. راهکارهای مداخله ای موثر شامل رویکردهای چندبعدی است که همزمان بر تقویت مهارت های شناختی پایه، کاهش اضطراب از طریق تکنیک های روان شناختی، و ایجاد محیط های یادگیری حمایت کننده تمرکز دارند. این پژوهش با ارائه یک چارچوب مفهومی یکپارچه، به متخصصان آموزشی و روان شناسان کمک می کند تا مداخلات هدفمندتری برای این گروه از دانش آموزان طراحی نمایند.

کلیدواژه ها:

اضطراب ریاضی ، دیسکلکولیا ، ناتوانی یادگیری خاص ریاضی ، حافظه کاری ، راهکارهای مداخله ای