بررسی رابطه بین روش های تدریس و نگرش دانش آموزان به یادگیری

مقاله حاضر به بررسی رابطه بین روش های تدریس و نگرش دانش آموزان به یادگیری می پردازد. نگرش دانش آموزان نسبت به یادگیری نقش اساسی در پیشرفت تحصیلی و انگیزه آنها دارد و روش های تدریس به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار بر این نگرش شناخته می شوند. این مقاله انواع مختلف روش های تدریس، از جمله روش های سنتی، فعال و تعاملی را بررسی کرده و اثرات آنها بر نگرش دانش آموزان را تحلیل می کند. نتایج تحقیق نشان می دهند که روش های تدریس فعال و تعاملی به طور قابل توجهی موجب بهبود نگرش مثبت دانش آموزان و افزایش انگیزه آنها به یادگیری می شوند، در حالی که روش های سنتی ممکن است منجر به کاهش انگیزه و نگرش منفی یا بی تفاوتی شوند. این مقاله بر اهمیت انتخاب روش های تدریس مناسب بر اساس نیازهای دانش آموزان تاکید کرده و پیشنهاداتی برای بهبود نگرش دانش آموزان از طریق استفاده از روش های نوین و فعال ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

روش های تدریس ، نگرش دانش آموزان ، یادگیری