تاثیر روش تدریس فعال بر افزایش انگیزه تحصیلی در دانش آموزان مقطع ابتدایی

انگیزه تحصیلی یکی از عوامل بنیادین در پیشرفت آموزشی دانش آموزان به ویژه در سال های ابتدایی تحصیل است. محیط یادگیری و روش تدریس معلم نقش چشمگیری در شکل گیری، حفظ و تقویت این انگیزه دارد. مقاله حاضر با عنوان(تاثیر روش تدریس فعال بر افزایش انگیزه تحصیلی در دانش آموزان مقطع ابتدایی) به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه به کارگیری روش های تدریس فعال می تواند مشارکت و اشتیاق دانش آموزان را در فرآیند یادگیری افزایش دهد.در ابتدا، به تعریف تدریس فعال پرداخته شده است؛ رویکردی که یادگیرنده را در مرکز فرآیند آموزش قرار می دهد و با استفاده از مشارکت گروهی، یادگیری مبتنی بر حل مسئله، بازی های آموزشی، بحث های کلاسی، کار عملی، و فعالیت های تعاملی تلاش می کند تا تجربه ای زنده و پویا از آموزش ارائه دهد. سپس، تاثیر این روش ها بر ابعاد مختلف انگیزش تحصیلی مانند علاقه مندی به درس، درگیری شناختی، پافشاری در انجام تکالیف، و احساس موفقیت تحلیل شده است.نتایج مطالعات و شواهد تجربی ارائه شده در مقاله نشان می دهند که استفاده از روش های تدریس فعال موجب افزایش اعتماد به نفس، احساس خودکارآمدی، و رضایت از کلاس در میان دانش آموزان می شود. همچنین، این روش ها به رشد مهارت های اجتماعی، تفکر انتقادی و خودتنظیمی در یادگیری کمک می کنند.در نهایت، مقاله بر این نکته تاکید دارد که برای تاثیرگذاری بیشتر روش های تدریس فعال، لازم است معلمان با اصول طراحی آموزشی خلاقانه، فضای عاطفی مثبت در کلاس، و شیوه های ارزشیابی پویا آشنا باشند.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: تدریس فعال ، انگیزه تحصیلی ، دانش آموز ابتدایی ، یادگیری مشارکتی ، روش های نوین تدریس ، خودکارآمدی ، درگیری شناختی ، محیط یادگیری پویا.