تاثیر آموزش بازی محور بر یادگیری مبانی برنامه نویسی در هنرستان

در جهان معاصر، تسلط بر مهارت های پایه ای فناوری مانند برنامه نویسی نه تنها برای مشاغل آینده، بلکه به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از سواد نوین و تقویت توانمندی حل مسئله، خلاقیت، خودتنظیمی و اعتمادبه نفس ضروری تلقی می شود. با این حال، آموزش مبانی برنامه نویسی در نظام هنرستانی ایران با چالش های متعددی نظیر انتزاعی بودن مفاهیم، ضعف انگیزه، اضطراب یادگیری، نگرش های منفی نسبت به دروس رایانه ای، کمبود فضای یادگیری پویا و محدودیت زیرساخت ها مواجه است. روش های سنتی مبتنی بر سخنرانی و تمرین های تکراری، با وجود فراگیری، از اثربخشی کافی برخوردار نبوده و حتی ممکن است باعث دلسردی و استرس دانش آموزان شوند. در این شرایط، رویکرد آموزش بازی محور با تکیه بر عناصر تعاملی، ایجاد رقابت سالم، بازخورد سریع، تجربه شکست بدون تبعات منفی و بستر سازی برای همکاری و مشارکت گروهی، فرصتی ارزشمند جهت افزایش انگیزش، کاهش اضطراب، تعمیق یادگیری و رشد شایستگی های اجتماعی دانش آموزان هنرستانی محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی و تحلیل تاثیر آموزش بازی محور بر یادگیری مفاهیم و مهارت های مبانی برنامه نویسی در هنرستان های ایران انجام شده است تا ضمن شناسایی ظرفیت ها و موانع اجرایی، راهکارهایی عملی و بومی برای ارتقای کیفیت یاددهی–یادگیری ارائه کند.بررسی مبانی نظری و پژوهش های اخیر نشان می دهد آموزش بازی محور با تلفیق رویکردهای شناختی، انگیزشی و اجتماعی، به ویژه برای دانش آموزان با گرایش های عملی و زمینه های اجتماعی-اقتصادی متنوع، باعث بهبود یادگیری مفهومی، ارتقای خودکارآمدی، افزایش تعلق گروهی و مشارکت فعال تر در کلاس می شود. نتایج پژوهش های داخلی بیانگر اثر مثبت آموزش بازی محور در درک عمیق تر مفاهیم، یادگیری پایدارتر، تقویت مهارت حل مسئله و حتی شکل گیری نگرش مطلوب تر نسبت به برنامه نویسی است. همچنین، توسعه ابزارها و سناریوهای بازی محور (اعم از نرم افزارهای تعاملی، چالش های عملی، بازی های رو میزی یا روایت محور)، حتی در مدارس کم بهره از لحاظ فناوری، نقش آفرینی خلاقانه معلمان و حمایت مدرسه را تسهیل می کند.با وجود این، چالش هایی نظیر نبود زیرساخت کافی، دانش اندک برخی معلمان درباره طراحی آموزشی بازی محور، مقاومت فرهنگی یا زمانی و کمبود منابع آموزشی همچنان پابرجاست و موفقیت نهایی این رویکرد مستلزم حمایت سیاست گذاران، آموزش هدفمند معلمان و بومی سازی مفاهیم است. بر این اساس، پژوهش حاضر ضمن تبیین ظرفیت ها و فرصت های راهبرد بازی وارسازی، توجه ویژه ای به فرآیند بومی سازی، توجه به تفاوت های فردی و اجتماعی هنرستانیان و ارزیابی عوامل زمینه ای موثر در اجرای موفق آموزش بازی محور داشته و تلاش می کند با ارائه الگویی عملیاتی، مسیر تحول یاددهی–یادگیری برنامه نویسی در هنرستان های ایران را هموار سازد

کلیدواژه ها:

آموزش بازی محور ، یادگیری برنامه نویسی ، هنرستان ، انگیزش تحصیلی ، اضطراب یادگیری ، چالش های اجرایی ،