بررسی واکاوی اثرات آموزش مبتنی بر تلفیق هنر و سکوت در پرورش خلاقیت تحصیلی

در عصر حاضر که آموزش و پرورش با مسائل پیچیده ای چون کاهش تمرکز، ضعف انگیزش تحصیلی، و افت خلاقیت در میان دانش آموزان مواجه شده، ضرورت بازنگری در روش های یاددهی و یادگیری بیش از گذشته احساس می شود. یکی از رویکردهای نوین و اثربخش در پاسخ به این چالش ها، بهره گیری از تلفیق عناصر هنری و مولفه های روان شناختی همچون سکوت در بستر آموزش است. پژوهش حاضر با هدف واکاوی اثرات آموزش مبتنی بر تلفیق هنر و سکوت در ارتقای خلاقیت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی انجام شده و تلاش دارد تا نقش این رویکرد را در پرورش جنبه های شناختی، عاطفی و تخیلی کودکان تحلیل کند.از منظر نظری، این مطالعه بر پایه تلفیق مفاهیم برگرفته از نظریه هوش های چندگانه هاوارد گاردنر، نظریه خلاقیت تورنس، و دیدگاه های معاصر در باب نقش سکوت در یادگیری شکل گرفته است. به باور این نظریه ها، فعالیت های هنری به عنوان تجلی نمادین افکار و احساسات می توانند تخیل، تفکر واگرا و ظرفیت حل مسئله را در دانش آموزان فعال کنند. هم زمان، سکوت به مثابه ابزار درون نگری و تمرکز، امکان تعمق، مشاهده عمیق تر و بازتاب ذهنی را فراهم می آورد؛ عاملی که در محیط های شلوغ آموزشی معمولا نادیده گرفته می شود.روش پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی با رویکرد کیفی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و تحلیل اسنادی انجام شده است. داده ها از منابع علمی داخلی و بین المللی طی سال های اخیر گردآوری شده و با تاکید بر مفاهیم نظری و یافته های تجربی مشابه، تحلیل شده اند.نتایج این پژوهش نشان می دهد که رویکرد آموزش تلفیقی هنر و سکوت تاثیر بسزایی در افزایش تمرکز، مهارت های درون نگر، توانایی تولید ایده های نو، و انعطاف ذهنی دانش آموزان دارد. همچنین، چنین رویکردی سبب کاهش اضطراب عملکرد، افزایش خودکارآمدی و اعتماد به نفس تحصیلی، و ایجاد پیوند عاطفی مثبت تر با محیط مدرسه می شود. مهم تر آن که، دانش آموزانی که در معرض این نوع آموزش قرار گرفته اند، در فعالیت های گروهی نیز تعامل اجتماعی بهتری از خود نشان داده اند.

کلیدواژه ها:

خلاقیت تحصیلی ، آموزش تلفیقی ، سکوت در یادگیری ، هنر در آموزش ، درون نگری ، هوش چندگانه ، آموزش ابتدایی.