تحلیل حقوقی قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات در ایران و تاثیر آن بر شفافیت حکومتی

شفافیت حکومتی یکی از ارکان اصلی حکمرانی خوب و دموکراسی است که امکان نظارت عمومی بر عملکرد مسئولان را فراهم می آورد و بستر را برای مبارزه با فساد و ارتقاء پاسخگویی مهیا می سازد. در سال های اخیر، بسیاری از کشورها برای نهادینه کردن این اصل، قوانین دسترسی آزاد به اطلاعات را تصویب کرده اند. جمهوری اسلامی ایران نیز با تصویب «قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات» در سال ۱۳۸۷ و آیین نامه اجرایی آن در سال ۱۳۹۳، گامی در این راستا برداشت. این مقاله به تحلیل حقوقی این قانون، بررسی نقاط قوت و ضعف آن و تاثیر آن بر شفافیت حکومتی در ایران می پردازد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی اسناد و قوانین موجود است. نتایج نشان می دهد که این قانون با وجود پتانسیل های موجود، به دلیل برخی ابهامات، استثنائات گسترده و عدم ضمانت اجرایی کافی، هنوز نتوانسته به طور کامل اهداف خود را در زمینه ارتقاء شفافیت حکومتی محقق سازد.

کلیدواژه ها:

دسترسی آزاد به اطلاعات ، شفافیت حکومتی ، قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات ، حقوق اساسی ، ایران.