رابطه مدیریت تغییرات آموزشی با آمادگی روانی دانش آموزان برای نوآوری تحصیلی

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه میان مدیریت تغییرات آموزشی و آمادگی روانی دانش آموزان برای نوآوری تحصیلی بود. با توجه به اینکه تحول در نظام های آموزشی بدون آماده سازی روانی مخاطبان آن، به ویژه دانش آموزان، با مقاومت، اضطراب و افت کیفیت یادگیری همراه است، این تحقیق تلاش کرده است به تبیین مولفه های موثر در این رابطه بپردازد. پژوهش حاضر به روش مروری انجام شد و اطلاعات آن از تحلیل محتوای پژوهش های داخلی مرتبط با مدیریت آموزشی، روش های نوین تدریس، روان شناسی تحولی و خلاقیت تحصیلی استخراج گردید. یافته ها نشان داد که مدیریت تغییرات آموزشی زمانی اثربخش است که همراه با رویکردهای خلاقانه تدریس، برنامه ریزی درسی انعطاف پذیر، تعامل سازنده معلم و دانش آموز، و فضایی امن برای تصمیم گیری و تجربه گرایی باشد. همچنین مشخص شد که معلمان نقش کلیدی در افزایش یا کاهش آمادگی روانی دانش آموزان برای پذیرش تغییر ایفا می کنند و استفاده از روش هایی همچون پروژه محور، ایفای نقش و آموزش معکوس می تواند خودکارآمدی، خودتنظیمی و تمایل به نوآوری را در دانش آموزان تقویت کند. نتیجه گیری کلی پژوهش حاکی از آن است که ایجاد آمادگی روانی برای نوآوری نیازمند مدیریتی هماهنگ، حمایتی و روان شناختی در سطح مدرسه و کلاس درس است و تنها از طریق هم افزایی نقش های آموزشی، می توان زمینه را برای نوآوری پایدار در دانش آموزان فراهم کرد.

کلیدواژه ها:

مدیریت تغییرات آموزشی ، آمادگی روانی ، نوآوری تحصیلی ، تدریس نوین.