«تاثیر یادگیری مبتنی بر همکاری بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی»

یادگیری مبتنی بر همکاری (Collaborative Learning) به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزشی، نقش بسیار موثری در بهبود و تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی ایفا می کند. این روش با قرار دادن دانش آموزان در گروه های کوچک و تشویق آن ها به مشارکت فعال در فرآیند یادگیری، زمینه را برای تعامل، همدلی و همکاری فراهم می سازد. در این رویکرد، دانش آموزان نه تنها به صورت انفرادی، بلکه به عنوان بخشی از یک تیم، مسئولیت پذیری و تعامل مثبت را تجربه می کنند.مهارت های اجتماعی به عنوان بخشی اساسی از رشد فردی و اجتماعی کودکان، شامل توانایی برقراری ارتباط موثر، همکاری با دیگران، همدلی، حل مسئله و مدیریت تعارض می شوند. این مهارت ها در محیط های یادگیری مبتنی بر همکاری، به دلیل تعاملات مکرر دانش آموزان با یکدیگر، تقویت می شوند. پژوهش های متعدد نشان داده اند که دانش آموزانی که در محیط های یادگیری مشارکتی فعالیت می کنند، در مقایسه با دانش آموزانی که با روش های سنتی آموزش می بینند، از مهارت های ارتباطی و اجتماعی بالاتری برخوردار هستند.یادگیری مبتنی بر همکاری، با ایجاد فضایی حمایتی و تعاملی، به دانش آموزان این امکان را می دهد تا نظرات خود را آزادانه بیان کنند، به دیدگاه های دیگران احترام بگذارند و در حل مسائل گروهی مشارکت کنند. این امر نه تنها به بهبود روابط میان فردی دانش آموزان منجر می شود، بلکه به کاهش اضطراب و افزایش اعتماد به نفس آن ها نیز کمک می کند. دانش آموزان در این محیط ها یاد می گیرند که چگونه با چالش ها و اختلاف نظرها به شیوه ای سازنده برخورد کنند و در نهایت، به راه حل های مشترک دست یابند.علاوه بر این، یادگیری مبتنی بر همکاری باعث افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان در فرآیند یادگیری می شود. زمانی که دانش آموزان احساس می کنند که بخشی از یک تیم هستند و نقش آن ها در موفقیت گروه اهمیت دارد، انگیزه بیشتری برای یادگیری و پیشرفت از خود نشان می دهند. این رویکرد، به ویژه در دوره دوم ابتدایی که کودکان در حال شکل گیری هویت اجتماعی خود هستند، بسیار تاثیرگذار است.نتایج پژوهش ها نشان می دهد که دانش آموزانی که در محیط های یادگیری مبتنی بر همکاری قرار گرفته اند، در مقایسه با دانش آموزانی که با روش های سنتی آموزش دیده اند، از مهارت های اجتماعی بالاتری برخوردار هستند. این دانش آموزان توانایی بیشتری در برقراری ارتباط، همکاری، همدلی و حل مسئله از خود نشان داده اند. همچنین، سطح اضطراب آن ها کاهش یافته و اعتماد به نفس و انگیزه آن ها برای یادگیری افزایش یافته است.در نهایت، یادگیری مبتنی بر همکاری به عنوان روشی موثر در تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شناخته می شود. این روش نه تنها به بهبود نتایج تحصیلی منجر می شود، بلکه توسعه مهارت های اجتماعی و عاطفی را نیز تسهیل می کند. پیشنهاد می شود که معلمان و برنامه ریزان آموزشی، این رویکرد را در برنامه های درسی خود بگنجانند تا به بهبود کیفیت آموزش و یادگیری کمک کنند.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی برهمکاری ، دانش آموزان دوره ی دوم ابتدایی ، آموزش فعال ، انگیزه یادگیری ، همدلی