رابطه میان خوش بینی، مهارت های مقابله با استرس و امید به زندگی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین خوش بینی، مهارت های مقابله با استرس وامید به زندگی دانشجویان بود. نمونه آماری شامل ۲۴۷ نفر دانشجویان کارشناسی ارشد رشته روان شناسی بود که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه امید به زندگی، پرسشنامه مهارت های مقابله با استرس لازاروس (WOCQ ) و پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر، که همگی از روایی و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. تحقیق حاضر از نوع همبستگی بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های همبستگی، t مستقل ورگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج بدست آمده در سطح ۰۵/۰ p< نشان داد که بین خوش بینی و امید به زندگی دانشجویان رابطه معنادار وجود دارد. بین خوش بینی و مهارت های مقابله با استرس دانشجویان رابطه وجوددارد و موثرترین عامل پیش بینی متغیر مهارت های ارزیابی مجدد و گریز اجتناب بودند. بین مهارت های مقابله با استرس وامید به زندگی دانشجویان رابطه وجود دارد وموثرترین عامل پیش بینی متغیر مهارت های ارزیابی مجدد، خود کنترلی و گریز- اجتناب بودند. خوش بینی دانشجویان دختر و پسر برابر بود. در مهارت های مقابله با استرس بجز در مهارت های حل مساله، دانشجویان دختر و پسر برابر بودند. امید به زندگی دختر و پسر برابر بود.و نتایج رگرسیون چند متغیره نیز نشان داد که مهارت ارزیابی مجدد بیشترین تاثیر را بر امید به زندگی دانشجویان پسر داشت و همچنین خوش بینی، مهارت های خود کنترلی و ارزیابی مجدد بیشترین تاثیر را بر امید به زندگی دانشجویان دختر داشتند.

کلیدواژه ها:

خوش بینی ، مهارتهای مقابله با استرس ، امید به زندگی.