اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر بهزیستی روانشناختی،کیفیت زندگی و خود کارآمدی همسران جانباز و ایثارگر

هدف پژوهش، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر بهزیستی روانشناختی،کیفیت زندگی و خودکارآمدی همسران جانباز و ایثارگر بود. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه همسران جانباز و ایثارگر، که به اداره بنیاد شهید و جانبازان شهر بابل در سال۱۳۹۷ مراجعه می کنند، خواهند بود. که ۳۰ نفرانتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری (آزمایشی، کنترل) گماشته شدند. ابزار بکار رفته در این مطالعه، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی کارول ریف، پرسشنامه خلاصه شده سنجش کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (۲۶ سوالی) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران است. پیش آزمون در هر دو گروه اجرا شد و سپس برای گروه آزمایش، مداخلات پذیرش وتعهد، طی یک برنامه آموزشی ۸ جلسه ای ۹۰ دقیقه ای باتوجه به پروتکل درمانی انجام شد و برای گروه گواه هیچگونه مداخله ای صورت نگرفت و پس از اتمام این جلسات، مرحله پس آزمون به اجرا درآمد. برای تجزیه و تحلیل آماری از روش تحلیل کواریانس استفاده شد و یافته های پژوهش نشان داد که مداخلات درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهزیستی روانشناختی،کیفیت زندگی و خود کارآمدی همسران جانباز و ایثارگر موثر بوده است. در این درمان تمرین های تعهد رفتاری به همراه تکنیک های گسلش و پذیرش و مباحثی پیرامون ارزش ها واهداف فرد و لزوم تصریح ارزش ها و ذهن آگاهی، همگی منجر به افزایش بهزیستی روانشناختی،کیفیت زندگی و خود کارآمدی همسران جانباز و ایثارگر شد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، بهزیستی روانشناختی ، کیفیت زندگی و خودکارآمدی