تربیت بدنی و تاب آوری روانی: راهکاری موثر برای کاهش اضطراب در محیط های آموزشی

در سال های اخیر، افزایش فشارهای روانی و اضطراب در میان دانش آموزان به یکی از دغدغه های اصلی نظام های آموزشی جهان تبدیل شده است. اضطراب تحصیلی، فشارهای خانوادگی، رقابت های درون مدرسه ای و تغییرات اجتماعی ازجمله عواملی هستند که سلامت روانی دانش آموزان را به مخاطره انداخته اند. یکی از رویکردهای کارآمد و کم هزینه برای مقابله با این چالش ها، بهره گیری از تربیت بدنی هدفمند و منظم در محیط های آموزشی است. تربیت بدنی، فراتر از ارتقای آمادگی جسمانی، به عنوان ابزاری توانمند در بهبود سلامت روان، افزایش تاب آوری روانی، ارتقای عزت نفس، ایجاد حس تعلق، و تقویت مهارت های مقابله ای شناخته می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر فعالیت های بدنی و تربیت بدنی مدرسه ای بر کاهش اضطراب و افزایش تاب آوری دانش آموزان، با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی انجام شده است. نتایج حاصل از مرور منابع علمی و تجربی داخلی و خارجی نشان می دهد که مشارکت مستمر دانش آموزان در فعالیت های ورزشی، به ویژه بازی های گروهی، تمرینات هوازی، یوگا و حرکات ریتمیک، به طور موثری منجر به کاهش سطح اضطراب، بهبود خلق وخو و تقویت کارکردهای روان شناختی آنان می شود. از سوی دیگر، معلمان تربیت بدنی نیز نقش کلیدی در طراحی برنامه های درسی شادی آور و مهارت محور ایفا می کنند که از طریق آن می توان بستر تاب آور ساختن دانش آموزان را فراهم کرد. یافته های این مطالعه بر لزوم بازنگری در برنامه ریزی درسی تربیت بدنی و تاکید بیشتر بر ابعاد روانی و اجتماعی آن تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

تربیت بدنی ، تاب آوری روانی ، اضطراب ، سلامت روان ، محیط آموزشی ، فعالیت بدنی