بررسی اثر بخشی مولفه های هوش هیجانی بر خود کارآمدی تحصیلی و مهارتهای ارتباطی دانش آموزان شهرستان دلفان

پژوهش حاضر به بررسی اثر بخشی مولفه های هوش هیجانی بر خود کارآمدی تحصیلی و مهارتهای ارتباطی دانش آموزان شهرستان دلفان می باشد. روش پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و ازلحاظ دسته بندی در زمره تحقیقات توصیفی- پیمایشی قرارگرفته است . جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان شهرستان دلفان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ برابر آمارنامه رسمی آموزش و پروش اداره کل به تعداد ۱۶۳۱ نفر (۹۶۸ نفر دختر و ۶۶۳ نفر پسر) بودند. حجم نمونه با توجه به جدول کرجسی ومورگان ۳۱۱ نفر (۱۸۵ دختر و ۱۲۶ پسر) تعیین شد؛ که به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی نسبی انتخاب شدند . ابزار پژوهش شامل : پرسشنامه استاندارد سنجش هوش هیجانی- مایر و سالووی ۳۳ سوالی - پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی تحصیلی (CASES) می باشد. یافته های پژوهش نشان می دهد توزیع میانگین نشان می دهد که میزان در بین دانش آموزان برابر با ۵۰/۳ است که این میزان بزرگتر از مقدار متوسط و مطلوب عدد ۳ است. به عبارتی، هوش هیجانی در بین دانش آموزان در سطح بالاتر از متوسط قرار دارد. به همین ترتیب، جدول (۴-۵) نشان می دهد که میزان کلیه مولفه های هوش هیجانی در بین دانش آموزان بالاتر از سطح متوسط قرار دارند(زیرا میانگین کلیه مولفه ها بزرگتر از عدد ۳ می باشد)، که در این میان، مولفه «آگاهی» با میانگین ۶۱/۳ دارای بیشترین میزان و مولفه «تسهیل» با میانگین ۳۰/۳ دارای کمترین میزان از دیدگاه دانش آموزان است. همچنین، در نمودار (۴-۱) نتایج توزیع میانگین مولفه های هوش هیجانی در بین دانش آموزان نمایش داده شده است.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، خودکارآمدی تحصیلی ، مهارتهای ارتباطی