پرورش مهارت گفت و گو و همکاری در کلاس های ابتدایی

مهارت های گفت وگو و همکاری از مهم ترین مهارت های اجتماعی و ارتباطی هستند که در دوران ابتدایی باید به صورت هدفمند پرورش یابند، زیرا این مهارت ها زمینه ساز یادگیری عمیق تر، تفکر انتقادی، و تعامل موثر در زندگی فردی و اجتماعی دانش آموزان می شوند. این پژوهش با هدف بررسی وضعیت فعلی پرورش مهارت گفت وگو و همکاری در کلاس های ابتدایی، روش ها و موانع موجود و ارائه پیشنهادهایی برای بهبود فرآیند آموزش انجام شد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی با استفاده از پرسش نامه و مصاحبه نیمه ساختاریافته بود که بر روی نمونه ای از معلمان دوره ابتدایی انجام گرفت. یافته ها نشان داد که با وجود اهمیت شناخته شده این مهارت ها، آموزش هدفمند و نظام مند آن به دلایل مختلفی مانند فشار برنامه درسی، کمبود آموزش تخصصی معلمان، و محدودیت های فضای آموزشی به طور کامل انجام نمی شود. همچنین، فعالیت های گروهی موجود اغلب تنها وظیفه محور هستند و مشارکت واقعی و گفت وگوی ساختاریافته به اندازه کافی صورت نمی گیرد. موانع اصلی شامل کمبود وقت، عدم آمادگی معلمان، تراکم بالای کلاس ها و نبود منابع کافی بود. در پایان، پیشنهادهایی برای بهبود شامل آموزش تخصصی معلمان، اصلاح محتوای درسی، تغییر نظام ارزشیابی و حمایت اداری ارائه شد. نتایج این پژوهش می تواند راهنمایی برای سیاست گذاران آموزشی، معلمان و برنامه ریزان باشد تا با ایجاد تغییرات ساختاری و فرهنگی، زمینه را برای پرورش مهارت های ارتباطی و همکاری در نسل های آینده فراهم سازند.

کلیدواژه ها:

پرورش مهارت ، گفت وگو ، همکاری ، کلاس های ابتدایی ، یادگیری مشارکتی ، مهارت های اجتماعی ، آموزش گفت وگومحور