تحلیل فلسفی اهداف تعلیم و تربیت در عصر دیجیتال: چالش ها و فرصت ها.

دیجیتالی سازی آموزش، تحولی عمیق در نظام های تعلیم و تربیت پدید آورده و فرصت هایی بی سابقه مانند دسترسی گسترده به منابع آموزشی، شخصی سازی یادگیری، پرورش مهارت های نوین و همکاری بین فرهنگی فراهم کرده است. با این حال، این تحولات چالش هایی جدی نظیر شکاف دیجیتال، کاهش تعاملات انسانی، مسائل اخلاقی و خطر سطحی سازی یادگیری را نیز به همراه داشته اند. این مقاله با رویکردی فلسفی و با تکیه بر مکاتب پراگماتیسم، اگزیستانسیالیسم و پست مدرنیسم، به تحلیل این فرصت ها و چالش ها می پردازد و تعارض میان اهداف سنتی آموزش (مانند تربیت اخلاقی و تفکر انتقادی) و اهداف مدرن (مانند سواد دیجیتال) را بررسی می کند. یافته ها نشان می دهند که فناوری های دیجیتال می توانند اهداف آموزشی را تقویت کنند، مشروط بر آنکه با بازنگری فلسفی در اهداف تعلیم و تربیت و اتخاذ سیاست های فراگیر همراه شوند. از منظر پراگماتیسم، فناوری ابزاری برای یادگیری تجربی و عدالت آموزشی است؛ اگزیستانسیالیسم بر حفظ هویت فردی و خودبیانگری تاکید دارد؛ و پست مدرنیسم نقد سلطه فناوری و ترویج تنوع فرهنگی را پیشنهاد می کند. این مقاله پیشنهادات عملی برای سیاست گذاران، معلمان و برنامه ریزان درسی ارائه می دهد، از جمله کاهش شکاف دیجیتال، تلفیق فناوری با تعاملات انسانی، و طراحی برنامه های درسی چندفرهنگی. در نهایت، چشم اندازی برای آینده آموزش ترسیم می شود که در آن فلسفه و فناوری در خدمت ارزش های انسانی، عدالت و فراگیری قرار می گیرند. این تحلیل نشان می دهد که بازنگری فلسفی نه تنها برای متعادل سازی چالش ها و فرصت ها، بلکه برای هدایت آموزش به سوی جهانی پویا و اخلاقی ضروری است.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، عصر دیجیتال ، فلسفه آموزش ، پراگماتیسم ، اگزیستانسیالیسم ، پست مدرنیسم ، شکاف دیجیتال ، شخصی سازی یادگیری ، تربیت اخلاقی ، تفکر انتقادی ، سواد دیجیتال ، همکاری بین فرهنگی