نقش روش های تدریس مشارکتی در توسعه مهارت های اجتماعی دانش آموزان

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 18

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SPERO02_210

تاریخ نمایه سازی: 26 خرداد 1404

چکیده مقاله:

در دنیای آموزش معاصر، تاکید بر توسعه مهارت های اجتماعی دانش آموزان به عنوان یکی از مولفه های مهم تربیت فردی و اجتماعی مطرح شده است. روش های تدریس مشارکتی در این بستر به عنوان ابزاری نوین، زمینه ساز بهبود تعاملات بین دانش آموزان و انتقال تجربیات غنی اجتماعی از طریق فعالیت های گروهی و پروژه های مشترک می شود. این پژوهش بر آن متمرکز است که چگونه استفاده از روش های تدریس مشارکتی می تواند منجر به افزایش همبستگی گروهی، تقویت توانمندی های ارتباطی و بهبود توانایی های حل مسئله در دانش آموزان گردد. در این راستا، مزایای این رویکرد آموزشی شامل ارتقای درک متقابل، افزایش انگیزه یادگیری و ایجاد محیطی حمایتی برای ابراز نظرات فردی و گروهی می باشد. همچنین، این تحقیقات نشان می دهد که بهره گیری از فعالیت های گروهی و تعامل مستقیم میان دانش آموزان باعث بهبود فرآیند یادگیری فعال و تقویت مهارت های اجتماعی همچون همدلی، احترام به نظرات دیگران و توانایی مشارکت در تصمیم گیری های گروهی می شود. با توجه به چالش های موجود در سیستم های آموزشی سنتی که در آن تدریس تکی و غیرمشارکتی غالب است، ادغام روش های تدریس مشارکتی می تواند به عنوان یکی از استراتژی های کلیدی در تحول سیاست های آموزشی محسوب شود. پژوهش حاضر علاوه بر بررسی مبانی نظری و تجربیات موفق در سطح ملی و بین المللی، به تحلیل عمیق عواملی می پردازد که می توانند در بهبود نتایج آموزشی و توسعه مهارت های اجتماعی دانش آموزان موثر باشند. این مسئله از منظر عملی و نظری اهمیت ویژه ای دارد چرا که با توجه به تغییرات روزافزون در محیط های آموزشی و نیاز به ایجاد فضایی پویا و تعامل محور، روش های تدریس مشارکتی می تواند راهگشای ایجاد تحول در شیوه های یاددهی و یادگیری گردد. به علاوه، ایجاد چارچوب های سازمان یافته برای آموزش مشارکتی، مستلزم همکاری نزدیک میان معلمان، مدیران آموزشی و سیاستگذاران است تا بتوانند برنامه های درسی و فعالیت های فوق برنامه متناسب با نیازهای اجتماعی دانش آموزان را تدوین و اجرایی نمایند. در نهایت، توجه به ارتقای مهارت های اجتماعی از طریق روش های تدریس مشارکتی نه تنها به بهبود کارایی آموزشی بلکه به رشد بنیادی شخصیت و توانمندی های عاطفی و اجتماعی دانش آموزان منجر خواهد شد و بدین ترتیب می تواند به عنوان عاملی اساسی در شکل گیری آینده ای روشن تر برای جامعه تلقی شود.

نویسندگان

کاظم عسکری

معلم رسمی