مقایسه آموزش سنتی و آموزش فعال

نظام های آموزشی در سراسر جهان پیوسته در حال تحول هستند تا خود را با نیازهای جامعه در حال تغییر و پیچیدگی های فزاینده دانش هماهنگ سازند. در این میان، دو رویکرد غالب، یعنی آموزش سنتی و آموزش فعال، کانون توجه بسیاری از بحث ها و پژوهش ها بوده اند. آموزش سنتی، با ریشه های تاریخی عمیق، عمدتا بر انتقال دانش از معلم به دانش آموز متمرکز است، در حالی که آموزش فعال بر مشارکت دانش آموز در فرآیند یادگیری تاکید دارد و او را به عنوان سازنده اصلی دانش می شناسد. هدف این مقاله، بررسی تطبیقی و جامع این دو پارادایم آموزشی است. در این راستا، ضمن تعریف هر یک از رویکردها، به تشریح روش ها، ویژگی ها، مزایا و معایب آن ها خواهیم پرداخت. سپس، نقش های معلم و دانش آموز، محیط یادگیری، روش های ارزشیابی و اهداف آموزشی در هر یک از این دو الگو مورد مقایسه قرار می گیرند. در بخش پایانی، با توجه به بستر نظام آموزشی ایران، چالش ها و فرصت های پیاده سازی آموزش فعال، و لزوم اتخاذ رویکردی متوازن و ترکیبی برای تربیت نسلی خلاق، منتقد و آماده برای مواجهه با چالش های عصر حاضر مورد تحلیل قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: آموزش سنتی ، آموزش فعال ، یادگیری معلم محور ، یادگیری دانش آموزمحور ، نظام آموزشی ایران.