بررسی نقش هوش هیجانی در استعداد یابی و پرورش دانش آموزان

هوش هیجانی، به عنوان توانایی فرد در شناخت، درک، مدیریت و تنظیم هیجانات خود و دیگران، یکی از مولفه های اساسی در رشد شخصیتی و تحصیلی دانش آموزان محسوب می شود. در سال های اخیر، پژوهش ها نشان داده اند که هوش هیجانی نه تنها در موفقیت های بین فردی و اجتماعی دانش آموزان نقش دارد، بلکه می تواند در فرآیند استعداد یابی و پرورش استعدادهای آن ها نیز بسیار موثر باشد. دانش آموزانی که از هوش هیجانی بالاتری برخوردارند، در تعامل با محیط آموزشی، همکلاسی ها و معلمان خود، عملکرد بهتری دارند، راحت تر توانایی ها و علایق خود را کشف می کنند و با انگیزه بیشتری مسیر رشد و یادگیری را طی می کنند.در این مقاله، به بررسی چگونگی تاثیر مولفه های هوش هیجانی مانند خودآگاهی، همدلی، خودتنظیمی، و مهارت های بین فردی در فرآیند شناسایی و پرورش استعدادهای دانش آموزان پرداخته شده است. همچنین نقش معلمان و مشاوران مدرسه در تقویت این مهارت ها به منظور تسهیل فرآیند استعداد یابی بررسی می شود. نتایج حاکی از آن است که آموزش و تقویت هوش هیجانی در مدارس می تواند به شناسایی دقیق تر استعدادهای پنهان، ارتقاء خودباوری، و افزایش تاب آوری در دانش آموزان منجر شود. این موضوع، به ویژه در سنین نوجوانی که مرحله شکل گیری هویت است، اهمیتی دوچندان می یابد.در پایان، پیشنهاد می شود که برنامه های درسی و فعالیت های فوق برنامه به گونه ای طراحی شوند که توسعه هوش هیجانی را به عنوان بخشی از فرآیند استعداد یابی مورد توجه قرار دهند.

کلیدواژه ها:

کلیدواژه ها: هوش هیجانی ، استعداد یابی ، دانش آموزان ، خودآگاهی ، پرورش استعداد ، آموزش و پرورش ، مهارت های هیجانی ، رشد تحصیلی.