بررسی اثربخشی فنون تدریس مبتنی بر روانشناسی تربیتی در کاهش حواس پرتی والدین با آموزش مهارت های زندگی به دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی فنون تدریس مبتنی بر روانشناسی تربیتی در کاهش حواس پرتی والدین، از طریق آموزش مهارت های زندگی به دانش آموزان، انجام شد. در این راستا، ابتدا مجموعه ای از فنون تدریس موثر همچون یادگیری فعال، تدریس تعاملی، و بازخورد مستمر، بر پایه اصول روانشناسی تربیتی انتخاب گردید. سپس این فنون در قالب کارگاه هایی آموزشی به معلمان مدارس ابتدایی آموزش داده شد تا آن ها بتوانند مهارت های زندگی مانند حل مسئله، مدیریت استرس، تصمیم گیری و ارتباط موثر را به دانش آموزان انتقال دهند. پژوهش به صورت نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل و به کارگیری ابزارهای استاندارد سنجش میزان حواس پرتی والدین (از طریق خوداظهاری) اجرا شد. گروه آزمایش شامل دانش آموزانی بود که معلمان آن ها فنون یادشده را به کار بردند، در حالی که گروه کنترل از روش های سنتی بهره مند بودند. داده ها از طریق تحلیل آماری و آزمون t مستقل تحلیل شد.نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که آموزش مهارت های زندگی با استفاده از فنون تدریس مبتنی بر روانشناسی تربیتی، به طور معناداری باعث کاهش نگرانی و حواس پرتی والدین نسبت به عملکرد و رفتارهای فرزندانشان شده است. این کاهش حواس پرتی را می توان به افزایش توانمندی های فردی دانش آموزان، کاهش وابستگی های هیجانی و رشد استقلال آن ها نسبت داد. همچنین مشخص شد که فنون تدریس مبتنی بر اصول روان شناختی، توانایی معلمان را در مدیریت کلاس، تشخیص نیازهای هیجانی و اجتماعی دانش آموزان، و ارتقاء تعامل خانه و مدرسه تقویت کرده اند. یافته های پژوهش بر ضرورت بازنگری در رویکردهای آموزشی و گنجاندن آموزش های مبتنی بر روانشناسی تربیتی در برنامه های معلمان تاکید دارد. در نهایت، توصیه می شود که سیاست گذاران آموزشی این نوع آموزش ها را در سطوح مختلف تحصیلی گسترش دهند تا ضمن افزایش کیفیت یادگیری، به ارتقاء سلامت روان خانواده نیز کمک شود.

کلیدواژه ها:

فنون تدریس ، روانشناسی تربیتی ، حواس پرتی والدین ، آموزش مهارت زندگی ، دانش آموزان