بررسی نقش فرهنگ و هویت محلی در طراحی محوطه های شهری عمومی

این مقاله به بررسی نقش حیاتی فرهنگ و هویت محلی در طراحی موفق محوطه های شهری عمومی می پردازد. با توجه به روند فزاینده همگن سازی فضاهای شهری در نتیجه جهانی شدن، درک و ادغام عناصر فرهنگی و هویتی بومی در فرآیند طراحی به یک ضرورت تبدیل شده است. این پژوهش نشان می دهد که چگونه هویت محلی به تقویت حس مکان و تعلق خاطر در میان ساکنان کمک می کند و فضاهایی را از حالت "بی مکان" خارج می سازد. همچنین، فرهنگ به عنوان یک منبع غنی برای الهام گیری در شکل دهی به فرم و عملکرد فضاهای عمومی، از جمله انتخاب مصالح، الگوهای طراحی و برنامه ریزی فعالیت های اجتماعی، مورد تحلیل قرار می گیرد. مقاله بر اهمیت مشارکت محلی در تمامی مراحل طراحی تاکید می کند، چرا که این رویکرد نه تنها به تولید طرح های کارآمدتر و متناسب تر با نیازهای جامعه منجر می شود، بلکه حس مالکیت و مسئولیت پذیری را در میان کاربران تقویت کرده و اصالت فرهنگی فضا را حفظ می نماید. در نهایت، چالش های موجود در ادغام فرهنگ و هویت محلی، از جمله تنوع فرهنگی و فشارهای توسعه، مورد بحث قرار گرفته و راهکارهایی برای غلبه بر آن ها ارائه می شود. هدف نهایی، خلق فضاهای شهری پایدار، معنادار و انسان محور است که منعکس کننده روح و داستان منحصر به فرد هر جامعه باشند.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، فضاهای عمومی ، فرهنگ محلی ، هویت محلی ، حس مکان