بررسی روش های سنتی خنک سازی غیرفعال

این مطالعه به بررسی شیوه های سنتی خنک سازی غیرفعال در معماری بومی با هدف شناخت اصول و کارایی این روش ها در تعدیل دمای محیط می پزدارد. فرض براین است که راهکارهای سنتی مبتنی بر طراحی هوشمندانه، مصالح بومی و تعامل با اقلیم، بدون مصرف انرژی، قابلیت خنک سازی مطلوبی دارند.مواد و روش تحقیق شامل بررسی نمونه های شاخص معماری سنتی در مناطق گرم و خشک و مرطوب در ایران و سایر ملل می باشد. بااستفاده از مطالعات میدانی، تحلیل کیفی سازه ها و مقایسه عملکردی حرارتی آن ها، مولفه های موثر در خنک سازی غیرفعال شناسایی شدند.نتایج نشان میدهد که راهکارهایی مانند حیاط مرکزی، بادگیر، ایوان های عمیق، استفاده از دیوارهای ضخیم گلی و غیره به طور موثری دمای داخلی را کاهش میدهند. در مناطق گرم و خشک، ترکیب بادگیر و حوض آب تا ۱۰ درجه سانتیگراد خنک سازی ایجاد می کند، درحالیکه در مناطق مرطوب، تهویه طبیعی و سایه اندازی گسترده نقش کلیدی دارد. همچنین، انتخاب مصالحی مانند خشت و آجر با ظرفیت حرارتی بالا، گرمای روز را به شب منتقل کرده و آسایش حرارتی را بهبود می بخشد. این مطالعه موفق به استخراج اصول طراحی سنتی شد که امروزه نیز در معماری پایدار قابل استفاده هستند. نتایج حاکی از آن است که سیستم های غیرفعال سنتی نه تنها از نظر انرژی به صرفه اند، بلکه در مقایسه با روش های مدرن، از پایداری و سازگاری بیشتری با محیط برخوردارند.

کلیدواژه ها:

خنک سازی غیرفعال ، معماری سنتی ، معماری پایدار ، مصالح بومی