پیوند معماری پایدار و سنتی: اصول سبز در طراحی بومی

معماری پایدار به عنوان یک رویکرد طراحی ساختمان ها و فضاها با هدف کاهش تاثیرات منفی بر محیط زیست و افزایش کارایی انرژی می باشد. در مقابل، معماری سنتی ایران که از ویژگی های خاص اقلیمی و فرهنگی این سرزمین برخاسته، اصولی را پیاده سازی می کند که حتی امروزه نیز می تواند در طراحی های معاصر بسیار موثر باشد. این مقاله با روش مطالعات اسنادی-کتابخانه ای، به بررسی ارتباط میان معماری پایدار و معماری سنتی پرداخته و همچنین ویژگی های برجسته و عناصر سبز و پایدار در معماری بومی را مورد بررسی قرار می دهد. تحلیل ویژگی های معماری سنتی ایران مانند استفاده از بادگیرها، یخچال ها، حیاط های مرکزی، و تهویه طبیعی نشان می دهد که این اصول به طور ذاتی با مفاهیم پایدار هم خوانی دارند. هدف مقاله، بررسی چگونگی انتقال این اصول به معماری معاصر ایران و مزایای استفاده از الگوهای سنتی و پایدار می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، معماری پایدار ، بوم ، اقلیم