نقش نور در طراحی دانشکده هنر و معماری برای ارتقا کیفیت آموزش نمونه موردی : مطالعه پردیس هنرهای زیبای تهران

محیط های آموزشی نقش مهمی در فرآیند یادگیری ایفا می کنند و طراحی مناسب آن ها می تواند به کاهش استرس و افزایش بهره وری دانشجویان منجر شود. نور به عنوان یکی از عوامل محیطی موثر، به ویژه نور طبیعی، تاثیر مستقیمی بر کیفیت آموزش، سلامت روانی و عملکرد شناختی دانشجویان دارد. این پژوهش با هدف بررسی نقش نور در بهبود کیفیت فضاهای آموزشی، به تحلیل تاثیر نور طبیعی و مصنوعی بر کارایی و آسایش بصری در دانشکده های هنر و معماری می پردازد. در این راستا، الگوهایی برای بهینه سازی بهره برداری از نور روز، متناسب با اقلیم تهران، ارائه شده است. یافته ها نشان می دهند که استفاده از سایبان های انطباق پذیر، به ویژه در جبهه جنوبی ساختمان، می تواند در تامین نور کافی کلاس ها، کاهش خیرگی و ارتقای آسایش بصری موثر باشد. همچنین، استفاده از سایه بان های متحرک هوشمند می تواند شاخص های روشنایی را در محدوده استاندارد حفظ کرده و از این راه به بهبود فرآیند آموزش کمک کند. این الگو نه تنها در طراحی ساختمان های جدید، بلکه در بهسازی فضاهای موجود نیز قابل استفاده است. اگرچه این تحقیق به بررسی مصرف انرژی نپرداخته، اما پیشنهاد می شود در مطالعات آینده نقش نور روز در بهینه سازی انرژی در فضاهای آموزشی بررسی شود.

کلیدواژه ها:

معماری ، نور روز ، کیفیت فضاهای آموزشی