تبیین مولفه های روانشناسی محیطی مجتمع های مسکونی با تاکید بر سینومرفی

در دهه های گذشته، حوزه های مختلف علوم محیطی و علوم انسانی و رفتاری به تحلیل ادراک و شناخت و رفتار انسان در تعامل با محیط تحت عنوان «مطالعات انسان- محیط» پرداخته اند. به علت ناکارآمدی محیط های زندگی انسانی، این مطالعات پس از جنگ جهانی دوم مورد توجه طراحان محیط قرار گرفت. برخی از پژوهشگران شهری مطالعه آدمی و مکانیسم های رفتاری را در «محیط- رفتار» مورد ارزیابی قرار داده اند؛ همچنین این دانش دارای عناوین دیگری مانند «ارتباط انسان- محیط» و «جامعه شناسی محیطی» و «بوم شناسی انسانی» نیز می باشد که در تمام آنها عناصر محوری: انسان و محیط و مکانیسم های رفتاری دیده می شود. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است که از ابزار گردآوری داده مشتمل بر مطالعات کتابخانه و اسنادی بهره برده است. یافته های تحقیق نشان داده است که یکی از مهمترین مباحث نظریه های محیطی نقش محیط در شکل دهی به رفتار انسان یا اصطلاحا معینی گری محیطی است معینی گری می تواند در سطوح مختلف مورد بررسی و توجه قرار گیرد، در یک معنا رفتار انسان در مقیاسی جهانی تحت تاثیر نیروهای اکولوژیکی است، این نیروها آنچه را انسان می تواند به آن دست یابد بدون توجه به اهداف و انگیزه های انسانی محدود می سازد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیطی ، مجتمع های مسکونی ، سینومرفی.