نقش فناوری های نوین در مهندسی عمران و تاثیر آن بر توسعه پایدار

این پژوهش به بررسی تاثیر فناوری های نوین مهندسی عمران بر بهینه سازی فرآیندهای ساخت وساز، کاهش هزینه های اجرایی، افزایش دوام سازه ها و توسعه پایدار پرداخته است. یافته های پژوهش نشان می دهند که مدل سازی اطلاعات ساختمان (BIM) نقش کلیدی در کاهش میزان خطاهای اجرایی، کاهش هزینه های اصلاحات تا ۳۰ درصد، و بهبود هماهنگی میان تیم های مهندسی ایفا کرده است. تحلیل داده ها نشان داده است که بهره گیری از BIM موجب کاهش ۲۰ درصدی زمان اجرا و کاهش ۱۵ درصدی مصرف مصالح ساختمانی شده است. نتایج همچنین نشان دادند که مصالح هوشمند، از جمله بتن های خودترمیم شونده، نانو مواد و پلیمرهای تقویت شده، موجب افزایش دوام سازه ها و کاهش هزینه های تعمیر و نگهداری شده اند. استفاده از این مصالح توانسته است میزان هزینه های نگهداری ساختمان ها را تا ۴۰ درصد کاهش دهد، در حالی که مقاومت فشاری بتن های حاوی نانو مواد تا ۲۵ درصد افزایش یافته است. در زمینه هوش مصنوعی و سیستم های نظارتی هوشمند، یافته ها تایید می کنند که مدل های پیش بینی کننده مبتنی بر یادگیری ماشین دقت در تشخیص خرابی های سازه ای را تا ۹۲ درصد افزایش داده اند و توانسته اند هزینه های تعمیرات را تا ۴۵ درصد کاهش دهند. همچنین، بررسی سیستم های حسگر هوشمند نشان داد که این فناوری ها تاثیر بسزایی در پایش وضعیت سازه ها و شناسایی نقاط ضعف قبل از وقوع خرابی های جدی داشته اند. نتایج پژوهش با مطالعات پیشین همخوانی دارند، اما چالش هایی نظیر میزان پذیرش فناوری های نوین، هزینه های سرمایه گذاری اولیه، و تاثیر متغیرهای محیطی بر عملکرد مصالح و سیستم های هوشمند مشاهده شدند. پیشنهاد می شود که پژوهش های آینده بر بررسی تاثیر هوش مصنوعی در ارزیابی لرزه ای سازه ها، تحلیل اقتصادی استفاده از BIM، و توسعه مصالح پایدار برای کاهش مصرف انرژی تمرکز کنند. این مطالعه نشان می دهد که ادغام فناوری های نوین با سیاست های مدیریت شهری می تواند نقش کلیدی در افزایش بهره وری، کاهش هزینه ها و بهبود عملکرد سیستم های ساخت وساز ایفا کند و مسیر توسعه پایدار را هموار سازد.

کلیدواژه ها:

مهندسی عمران ، مصالح هوشمند ، هوش مصنوعی ، توسعه پایدار ، فناوری ها نوین