از کوچه تا کلان شهر: نقش حافظه ی جمعی در جان دارسازی بافت های فراموش شده شهری (ایده: مطالعه ای میان رشته ای در مورد نقش خاطره ها و روایت های شفاهی در بازطراحی یا احیای بافت های فرسوده)

بافت های فرسوده شهری، به عنوان بخش های ارزشمند و در عین حال آسیب پذیر شهرهای معاصر، از جمله فضاهایی هستند که می توانند هویت تاریخی، فرهنگی و اجتماعی یک شهر را منعکس کنند. با این حال، در بسیاری از موارد، این فضاها به دلیل گذر زمان، تغییرات ساختاری، و روندهای نوسازی و توسعه شهری، از یادها فراموش شده و به محیط هایی کم جان و بی هویت تبدیل می شوند. در این شرایط، حافظه ی جمعی، شامل خاطره ها، روایت های شفاهی، و تجربه های زیسته ساکنان، به عنوان یک منبع مهم و زنده می تواند نقش کلیدی در جان بخشی و احیای این بافت ها ایفا کند. این مقاله با رویکردی میان رشته ای و تلفیقی از دیدگاه های انسان شناسی شهری، روان شناسی اجتماعی، و طراحی شهری، به مطالعه ی تاثیر حافظه ی جمعی بر بازطراحی و احیای بافت های فراموش شده می پردازد. در این پژوهش، ضمن مرور ادبیات مرتبط، از روش تحلیل کیفی داده ها و مطالعات موردی چند محله با بافت فرسوده استفاده شده است تا چگونگی بازخوانی خاطره ها و روایت های محلی در فرآیند بازسازی هویت مکانی و تقویت حس تعلق اجتماعی بررسی شود. یافته های مقاله نشان می دهد که ادغام حافظه ی جمعی در فرآیندهای طراحی شهری نه تنها موجب حفظ و تقویت سرمایه های ناملموس فرهنگی می شود، بلکه به عنوان ابزاری موثر در برنامه ریزی توسعه پایدار، زمینه ساز ایجاد فضاهای انسانی، دوست داشتنی و پایدار است. در نهایت، مقاله با تاکید بر ضرورت دخالت فعال جامعه محلی و ارتقای مشارکت مردمی در فرآیندهای شهری، پیشنهاداتی برای سیاست گذاران و طراحان شهری در راستای حفظ و احیای هویت محلی ارائه می کند که می تواند به بازسازی روح و جان بافت های فرسوده کمک شایانی نماید.

کلیدواژه ها:

حافظه ی جمعی ، بافت فرسوده شهری ، هویت مکانی ، روایت های شفاهی ، جان دارسازی فضاهای شهری ، بازطراحی شهری ، تعلق اجتماعی ، توسعه پایدار شهری