معماری بایونیک و تاثیر آن بر کیفیت زندگی در مجتمع های تجاری فرهنگی شهری

رشد سریع شهرنشینی در دهه های اخیر، همراه با افزایش تراکم، آلودگی های زیست محیطی و فشارهای روانی ناشی از زندگی شهری، ضرورت بازاندیشی در طراحی فضاهای شهری را بیش از پیش نمایان کرده است. در این میان، مجتمع های تجاری-فرهنگی به عنوان فضاهای چندمنظوره که هم زمان پاسخ گوی نیازهای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی شهروندان هستند، نقش بسیار کلیدی در ارتقای کیفیت زندگی ایفا می کنند. یکی از رویکردهای نوظهور که ظرفیت بالایی در پاسخ گویی به نیازهای روانی، اقلیمی، عملکردی و زیباشناختی در فضاهای شهری دارد، معماری بایونیک است؛ رویکردی که با الهام از طبیعت، به خلق سازه هایی هوشمند، پایدار و انسان محور می پردازد. مقاله حاضر با هدف بررسی تاثیر مولفه های معماری بایونیک بر شاخص های کیفیت زندگی در مجتمع های تجاری فرهنگی شهری نگارش شده است. در این راستا، ابتدا به بررسی مفاهیم کلیدی مانند کیفیت زندگی، معماری بایونیک، و شاخص های ارزیابی آن ها پرداخته شده و سپس نمونه های داخلی و بین المللی تحلیل شده اند. نتایج تحقیق نشان می دهد که تلفیق اصول معماری بایونیک با طراحی فضاهای شهری می تواند باعث افزایش آسایش اقلیمی، تعامل اجتماعی، کاهش تنش های روانی و بهبود بهره وری انرژی گردد. در نهایت، راهبردهایی کاربردی برای طراحی مجتمع های آینده در بستر شهرهای ایران ارائه شده است.