ارزیابی اثربخشی هماهنگی بین بخشی در بهبود خدمات شهری با تمرکز بر شهرسازی

هماهنگی بین بخشی در مدیریت خدمات شهری، به عنوان یکی از عوامل کلیدی در دستیابی به توسعه پایدار و بهبود کیفیت زندگی، نقش مهمی در شهرهای کوچک مانند بیرجند، مرکز استان خراسان جنوبی، ایفا می کند. این پژوهش با تمرکز بر اصول مهندسی شهرسازی، به بررسی اثربخشی همکاری میان واحدهای مختلف خدمات شهری، از جمله مدیریت پسماند، حمل ونقل عمومی، نگهداری معابر، و مدیریت فضای سبز، در بهبود فرآیندهای اجرایی و کاهش چالش های شهری می پردازد. بیرجند، با جمعیتی بیش از ۲۰۰ هزار نفر، اقلیم خشک، و بارندگی سالانه حدود ۱۷۰ میلی متر، با مشکلاتی مانند کمبود منابع، نابرابری در دسترسی به خدمات، و ناکارآمدی در مدیریت ترافیک مواجه است. این مطالعه با بهره گیری از تجارب موفق شهرهای ایرانی مانند یزد و تبریز تا ژوئن ۲۰۲۵، روش هایی نظیر برگزاری جلسات مشترک میان واحدهای خدمات شهری، طراحی سامانه های یکپارچه فناوری اطلاعات، بهینه سازی معابر با رویکرد شهرسازی، مدیریت هوشمند فضای سبز، و کاهش نابرابری های اجتماعی در مناطق حاشیه ای مانند مهرشهر و جوادیه را تحلیل کرده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که هماهنگی موثر بین بخشی، زمان ارائه خدمات، مانند جمع آوری پسماند و تعمیر معابر، را تا ۲۰ درصد کاهش داده، شکایات مردمی مرتبط با خدمات را ۱۵ درصد کم کرده، و دسترسی عادلانه به خدمات را به ویژه در مناطق کم برخوردار بهبود بخشیده است. علاوه بر این، این هماهنگی با کاهش هدررفت منابع، مانند مصرف آب در مدیریت فضای سبز، به حفاظت از محیط زیست نیز کمک کرده است. این مطالعه راهکارهای عملی متعددی، از جمله تقویت زیرساخت های فناوری با استفاده از داده های باز برای شفافیت بیشتر، آموزش مشترک پرسنل برای بهبود همکاری، بهره گیری از فناوری های نوین مانند اپلیکیشن های اطلاع رسانی، طراحی شهری یکپارچه برای ساماندهی معابر و کاهش ترافیک، و برنامه ریزی بلندمدت برای پایداری خدمات، پیشنهاد می دهد. این راهکارها، با توجه به شرایط اقلیمی و اجتماعی بیرجند، می توانند این شهر را به الگویی موفق برای دیگر شهرهای کوچک با اقلیم مشابه تبدیل کنند و به توسعه پایدار و بهبود کیفیت زندگی شهروندان کمک کنند.

کلیدواژه ها:

هماهنگی بین بخشی ، خدمات شهری ، شهرسازی ، بیرجند ، توسعه پایدار