معماری معاصر و هویت شهری شیراز: تعامل سنت و مدرنیته در فضاهای شهری

کلانشهر شیراز، با پیشینه غنی تاریخی و فرهنگی خود، همواره به عنوان یکی از مهم ترین مراکز تمدنی و هنری ایران شناخته شده است. با این حال، شتاب بی رویه توسعه و نفوذ رویکردهای مدرن شهرسازی در دهه های اخیر، چالش های قابل توجهی را در زمینه حفظ و تقویت هویت شهری این شهر به وجود آورده است. این مقاله با هدف بررسی تعامل سنت و مدرنیته در معماری معاصر و فضاهای شهری شیراز، به دنبال تحلیل چگونگی تاثیر این دوگانگی بر هویت کالبدی و فرهنگی شهر است. روش تحقیق از نوع تحلیلی-توصیفی بوده و با استفاده از مطالعات اسنادی و بررسی موردی پروژه های شاخص معماری و شهرسازی در شیراز، به تحلیل این پدیده می پردازد. یافته های تحقیق نشان می دهد که اگرچه نمونه های موفقی از تلفیق خلاقانه عناصر سنتی با رویکردهای مدرن در معماری شیراز به چشم می خورد که به تقویت هویت بومی کمک کرده اند، اما در بسیاری از موارد، فقدان یکپارچگی در طراحی و بی توجهی به زمینه تاریخی و فرهنگی، منجر به گسست هویت و تخریب منظر شهری شده است. این مقاله در نهایت پیشنهاداتی را برای تقویت هویت شهری شیراز از طریق ترویج معماری زمینه گرا و برنامه ریزی شهری پایدار ارائه می دهد که بر حفظ میراث تاریخی و در عین حال پاسخگویی به نیازهای معاصر تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

فارسی: شیراز ، معماری معاصر ، هویت شهری ، سنت ، مدرنیته ، شهرسازی ، بازآفرینی شهری