اثرات تغییر جهت و ضخامت ورقهای FRP در پاسخ لرزه ای اتصالات تقویت شده بتن آرمه با در نظر گرفتن اثرات جداشدگی

در سالهای اخیر ترمیم و تقویت اعضای بتن آرمه با استفاده از کامپوزیتهای FRP به عنوان روشی کارامد مطرح بوده است. در این زمینه محققین بسیاری تاثیر استفاده از این کامپوزیتها را در رفتار اعضای بتن آرمه مورد مطالعه و آزمایش قرار داده اند. از میان اعضای بتن آرمه موجود در یک سازه، اتصالات نقش اساسی در تعیین رفتار کلی سازه دارند؛ به نحوی که تغییرات سختی و مقاومت و نحوه شکست آنها، رفتار سایر اعضا را تحت تاثیر قرار میدهد. در این عضو خاص از یک طرف به علت تراکم زیاد میلگردها و از طرفی به دلیل مسائل اجرائی، لاجرم ضعفهای بسیاری به وجود میآید. در این مقاله با استفاده از نرم افزار Abaqus چند نمونه از اتصالات آزمایش شده توسط سایر محققین، مدلسازی شده است. اندرکنش موجود بین این مصالح از جمله اثر جداشدگی بین ورق کامپوزیتی و بتن و همچنین اثر پیوستگی- لغزش بین بتن و میلگرد با استفاده از المانهای چسبنده و فنرهای غیر خطی در نظر گرفته شده است. مدلهای ایجاد شده تحت جهات، ضخامت و تعداد لایههای مختلف تقویت، بررسی و سعی شده است تا با استفاده از این روشها، ضعفهای موجود در آنها مرتفع و نوع شکست در آنها تغییر داده شود. نتایج نشان میدهد در صورت استفاده از جهات، ضخامت و تعداد لایههای مناسب تقویت، هم افزایش مقاومت در اتصال وجود خواهد داشت و هم تاثیر پدیده جداشدگی کاهش مییابد.

کلیدواژه ها:

Abaqus ، FRP ، اندرکنش ، تغییر جهت ، تغییر ضخامت