تاثیر فناوری های نوین بر تداوم، تحول و هویت معماری محلی

معماری بومی به عنوان بازتابی از فرهنگ، اقلیم و نیازهای جامعه، همواره بر اصول پایداری، سادگی و انطباق پذیری با محیط زیست استوار بوده است. با پیشرفت تکنولوژی در قرن بیست و یکم، شاهد تغییراتی اساسی در شیوه طراحی، مصالح ساختمانی، روش های ساخت و نحوه تعامل با محیط هستیم. این مقاله به بررسی چگونگی تاثیر فناوری های نوین (نظیر مدلسازی اطلاعات ساختمان (BIM)، مصالح هوشمند، انرژی های تجدیدپذیر، و فناوری های دیجیتال ساخت) بر الگوهای معماری بومی می پردازد. هدف، شناخت فرصت ها و چالش هایی است که این تحولات برای بومی گرایی معماری به وجود آورده اند و نیز بررسی امکان تداوم مفاهیم بومی در عصر تکنولوژی است.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، تکنولوژی نوین ، هویت معماری ، مصالح هوشمند ، طراحی دیجیتال